ହେ ବିଶ୍ଵବନ୍ଦନ

ହେ ବିଶ୍ଵବନ୍ଦନ ଜଗତଜୀବନ

ଦୀନବନ୍ଧୁ ଦୟାନିଧି,

ପତିତ ତାରଣ ହେ ଗର୍ବଗଞ୍ଜନ

ଜଗବନ୍ଧୁ କୃପାନିଧି । ।

ହେ କଳା ସାଆନ୍ତ ପତିତର ମିତ

ଆହେ ପ୍ରଭୁ ଜଗନ୍ନାଥ,

ବହୁ ବାଧାସତ୍ତ୍ଵେ ହେଲା ପ୍ରଭୂ ଆଜି

ତୁମ୍ଭ ଶ୍ରୀଗୁଣ୍ଡିଚା ଯାତ । ।

ସବୁତ ତୁମରି ଭିଆଣ ହେ ହରି

ସର୍ବଅଟେ ତୁମ୍ଭମାୟା,

କେହି ନଯାଣନ୍ତି ତୁମ୍ଭରି ଲୀଳାକୁ

ହେ ପ୍ରଭୁ ଚକା ଆଖିଆ । ।

ଜଗତ କଲ୍ୟାଣ ନିମନ୍ତେ ହେ ପ୍ରଭୁ

କରିଥାଅ ଘୋଷଯାତ୍ରା,

ଭକ୍ତଙ୍କୁ ଦର୍ଶନ ଦେବା ଛଲେ ହରି

କରିଥାଅ ରଥେ ଯାତ୍ରା । ।

ରତ୍ନବେଦି ଛାଡି ମାଉସୀ ଘରକୁ

ଯାଇଥାଅ ଜନାର୍ଦ୍ଦନ,

ଛାଡି ଭୋଗ ରାଗ ଶ୍ରୀମନ୍ଦିର ସୁଖ

ଆହେ ଭକତ ପରାଣ । ।

ଭକତ ଭାବରେ ତୁମ୍ଭେ ବନ୍ଧାହୁଅ

ଭକ୍ତ ହିଁ ତୁମ ଜୀବନ,

ଭକ୍ତକୁ ଛାଡ଼ିଣ ନରହ ମୋହନ

ଏହା ତୁମ୍ଭ ବଡପଣ । ।

ଭକ୍ତ ମନବାଞ୍ଛା କଳ୍ପତରୁ ତୁମ୍ଭେ

ଆହେ ଭକତ ବତ୍ସଳ,

କରୋନା ଭୟରେ ଭକ୍ତ ଶୂନ୍ୟ ଆଜି

ତୁମ୍ଭ ଶ୍ରୀ ବଡଦେଉଳ । ।

ଶ୍ରୀ ବଡଦାଣ୍ଡରେ ଭକ୍ତ ଶୂନ୍ୟ ଆଜି

ଏକି ତୁମ୍ଭ ନୁଆଁ ରୀତି,

ଇତିହାସ ପୃଷ୍ଠେ ରହିବ ଏକଥା

ହେ ପ୍ରଭୁ କମଳାପତି । ।

ଘୋଷଯାତ୍ରା କର ଭକ୍ତ ସଙ୍ଗେନାହିଁ

ଏହା ତୁମ୍ଭର କି ଖେଳ,

ବିଚିତ୍ର ଲୀଳା ରଚିଲ ଦୟାନିଧି

ଆଉ ବା କଣ ରଖିଲ । ।

ଡାକ ଶୁଣିଅଛ ଘୋଷଯାତ୍ରା ପାଇଁ

ଘୋଷଯାତ୍ରା ତୁମ୍ଭ ହେଲା,

ଭକତ ବିଚରା ଘରେ ଲୁଚିରହି

ଆଖିଲୁହ ସାଥି କଲା ।।

ଅନ୍ତର ବେଦନା ବୁଝ ବୋଲି ପ୍ରଭୁ

ଅନ୍ତର୍ଯ୍ୟାମୀ ତୁମ ନାମ ,

ପତିତ ଜନର ମନଚିହ୍ନ ବୋଲି

ପତିତପାବନ ନାମ । ।

ଯେତେ ଦୁଃଖ ଦିଅ ସହିଯିବୁ ପ୍ରଭୁ

ତୁମ୍ଭ ବିନା ଏ ଜୀବନ,

ନେତ୍ରରୁ ଅନ୍ତର ନକରି ହେହରି

ଥରେ ଦିଅହେ ଦର୍ଶନ ।।

ଭୁଲିଯିବ ନାହିଁ ଆହେ ଚକାଆଖି

ଦୟା ରଖିଥିବ ବାରେ,

ଦୟାମୟ ନାମ ବ୍ୟର୍ଥ କରିବନି

ଶରଣ ପଦ୍ମପାଦରେ । ।