ମଙ୍ଗଳମୟ ଜଗତନାଥ

କୋପ କରିବନି ଜଗତ କରତା

କଣେଇଁ ଚାହିଁବ ନାହିଁ

ମୁଁ ଏକ ଅଧମ ପାଷାଣ୍ଡ ବର୍ବର

ଧର୍ମ କର୍ମ ନଜାଣଇ I

କରେନାହିଁ ତୁମ ପୂଜା ଅରଚନା

ଗାଏନି ତୁମ ଭଜନ

ସମସ୍ତଙ୍କ ପରି କେବେ ହେଲେ ଦିନେ

ଲୋଡିନି ତୁମ ଦର୍ଶନ I

ନିର୍ମାଲ୍ୟ କଣିକା ପାଟିରେ ଦେଇନି

ପାଇନି ତୁଳସୀ ଦିନେ

ନିଜ ହାତେ ନିଜେ ଚଉଦପାଆ ମୁଁ

ତୁମକୁ ରଖିନି ମନେ I

ତୁମେ ଦେଇଥିବା ଧନ କିଛି ବାଣ୍ଟି

କୁହେ ବଡ ଦାନୀ ବୋଲି

ସବୁ ଏୈଶ୍ୱର୍ଯ୍ୟର ଭଣ୍ଡାର ଯେ ତୁମେ

ଏକଥା ଯାଇଛି ଭୁଲି I

ନିଜକୁ କହୁଛି ନାସ୍ତିକ ବୋଲି ମୁଁ

ତୁମକୁ ପଥର କାଠ

ଭୁଲି ଯାଇଛି ମୁଁ ସଂସାର ତୁମର

ତୁମେ ଏକମାତ୍ର ଇଷ୍ଟ I

ତଥାପି ତୁମର କରୁଣା ମୋ ପ୍ରତି

ହୋଇନାହିଁ କେବେ ଉଣା

ମୋ ପରି ପାପୀକୁ କିଆଁ ଶ୍ରଦ୍ଧାକର

ସେକଥା ତୁମକୁ ଜଣା I