ମମତାର ଡୋର

ରାକ୍ଷୀ ।

କୃଷ୍ଣା ଥରେ ନିଜ ଶାଢ଼ୀ ପଣତକୁ ଚିରି ବାନ୍ଧିଥିଲେ କୃଷ୍ଣ ଙ୍କ ହାତେ,

ସେଇ ପଣତକୁ ରାକ୍ଷୀ ଭାଵି କୃଷ୍ଣ ସା‌ହା ହେଲେ କୃଷ୍ଣା ଜୀବନ ପଥେ ।

ନାହିଁସେ ଦ୍ୱାପର ନାହାନ୍ତି ବି କୃଷ୍ଣ ହେଲେ ସେହି କଥା ଏବେ ବି ଅଛି,

ସେଇ ସ୍ମୃତି ନେଇ ଭଉଣୀ ଟି ଭାଇ ହାତରେ ଆଜି ବି ରାକ୍ଷୀ ବାନ୍ଧୁଛି ।

ରାକ୍ଷୀ ନୁହେଁ ସେତ ରକ୍ଷାକବଚ ଭାଇର ହାତରେ ଭଉଣୀ ପାଇଁ,

ଥିଲେ ଯେତେ ଦୂରେ ମନତାକୁଝୁରେ ସ୍ନେ‌ହଶରଧାର ପ୍ରତୀକ ସେହି ।

କିଏବା କହିବ ସୁତାଖିଏ ତାକୁ ମମତା ର ସେତ ଅମୂଲ୍ୟ ଧନ,

ସେଇ ସୁତାଖିଏ ବାନ୍ଧି ରଖିଥାଏ ଭାଇଭଉଣୀ ର ଦୁଇଟି ମନ ।

ରାକ୍ଷୀ ଟିଏ ଯେବେ ବାନ୍ଧଇଭଉଣୀ ଦୁର ଅତୀତର ଅଳିନ୍ଦ ଖୋଲି,

ମଧୁଝରା କେତେ ମିଠା ମିଠା ସ୍ମୃତି ଆସଇ ମନରେ ପାଖୁଡା ମେଲି ।

ଗୋଟିଏ କୋଳି କୁ ଦୁଇ ଭାଗ ପାଇଁ କେତେ କଳି ସତେ ଲାଗଇ ଘରେ,

ଏବେବି ସେ କଥା ମନେ ପଡ଼ିଗଲେ ମନରେ ସତେକି ଆନନ୍ଦ ଭରେ ।

ଭାରିଭଲ ଲାଗେ ଛୋଟଛୁଆବେଳେ ରାକ୍ଷୀ ବାନ୍ଧି ତାଠୁ ପାଉଣା ନେବା,

ପାଉଣା ଟିକିଏ ଊଣା ହୋଇଗଲେ ବାନ୍ଧି ଵିନି ବୋଲି ଧମକ ଦେବା ।

ଭାଇଭଉଣୀ ରେ ସେଇ ମିଠା କଳି ଦୂରେଥିଲେ ସୁଧା ଝୁରଇ ମନ

ରାକ୍ଷୀ ପୂର୍ଣ୍ଣୀମା ରେ ସେଇ ମିଠା ସ୍ମୃତି ଆଣି ଦେଇଥାଏ ରକ୍ଷା ବନ୍ଧନ ।

ଭାଇଭଉଣୀ ର ସମ୍ପର୍କ ନିଆରା ମମତାର ସିଏ ଅଭେଦ୍ୟ ଦୁର୍ଗ,

ରେଶମୀ ଡୋରି ର ରାକ୍ଷୀ ସତେ ଅବା ସେଇ ଦୁର୍ଗ ପାଇଁ କଢାଏ ମାର୍ଗ ।

କାହାପାଇଁ ରାକ୍ଷୀ ସମ୍ପର୍କର ସେତୁ କାହାପାଇଁ ପୁଣି ମମତା ଝର,

ଭାଇଭଉଣୀ ର ସମ୍ପର୍କ କୁ ଏହା ନିବିଡ଼ ରୁ କରେ ନିବିଡ଼ ତର ।