ମିଛ ଅହଂକାର

କେତେ ଅହଂକାର ମନରେ ଭରିଛ

ମିଛ ଏଇ ଦୂନିଆରେ

ଅତୃପ୍ତ ପ୍ରାଣକୁ କଷ୍ଟ ଦେଉ ଅଛ

ଆଶା ନିରାଶାର ଧାରେ ।

ଇର୍ଷା ଅସୂୟା କୁ ଆପଣାର କରି

ଜ୍ବାଳା ଭରୁଅଛ ମନେ

ଜୀବନ ଯମୁନା ଶୁଷ୍କ ହେଉ ଅଛି

ଧରାପୃଷ୍ଠେ ନୀତିଦିନେ ।

ଆତ୍ମସ୍ବାର୍ଥେ ଆଜି ବିବେକ ବିକିଛ

କର୍ତ୍ତବ୍ୟେ କରୁଛ ହେଳା

ନିଜ କଥା ଭାବି ଜୀବନ କାଟୁଛ

ନିଶ୍ଚୟ ବୁଡିବ ଭେଳା ।

ମିଛ ଅହଂକାରେ ଜମା ପଡ ନାହିଁ

ଜୀବନ ଟା ଦି ଦିନର

ସମୟ ସରିଲେ କେହି ରଖି ବେନି

କ୍ଷଣକେ କରିବେ ପର ।