ମାୟା ସଂସାର

ନୀଳ ମରୁଭୂମି ନିର୍ମେଘ ଆକାଶ 

ଗଭୀର ସେ ଅନ୍ଧକାର 

ପ୍ରବଞ୍ଚନା ପୂର୍ଣ୍ଣ କୁହେଳିକା ମୟ

ଭରା ଏ ମାୟା ସଂସାର ।

ଲୋଭ ଓ ମୋହରେ ବଶବର୍ତ୍ତୀ ଆଜି

ହୋଇଛି ମଣିଷ ମନ

ପବିତ୍ର ସଂପର୍କ ହୁଏ କଳୁଷିତ 

ବଦଳିଯାଇଛି ଦିନ ।

ଲାଗଇ ଅସାର ମାୟାର ସଂସାର 

କେହି ନୁହନ୍ତି କାହାର 

ସ୍ବାର୍ଥ ଥିଲେ ପାଖେ ସମସ୍ତେ କୁହନ୍ତି 

ତୁ' ମୋର ମୁଁ' ତୋର ।

ଜୀବନ ସଂଗ୍ରାମେ ଜୁଝିଜୁଝି ଏବେ

ଶେଷହୀନ ସୀମାନ୍ତରେ 

ମୁଠାଏ ପବନ ଉଡାଇ ନେବସେ

ଧୂଳିରେ ମିଶିଲା ପରେ ।

କୁହୁକର ମାୟା ଆଖିରେ ଅଞ୍ଜନ 

ଭେଳିକି ଲଗାଇ ଥାଏ

ମରିଚିକା ଭ୍ରମେ ସୁନା ହରିଣୀକୁ

ଧରିବାକୁ ଇଛାହୁଏ ।

ହାତ ବଢାଇଲେ ଚାଲିଯାଏ ଦୂରେ

ରଙ୍ଗବି ବଦଳି ଥାଏ

ସମୟ ର କ୍ରମେ ଛଦ୍ମ ଛଳନାରେ

ସତ୍ତା ତାର ହଜିଯାଏ ।

ଏକା ଆସିଥିଲ ଏକାଚାଲି ଯିବ

ଛଅ ଖଣ୍ଡ ବାଉଁଶରେ

ବନ୍ଧୁ ପରିଜନ ଆତ୍ମୀୟ ସ୍ଵଜନ 

କେହି ନଯିବେ ସାଙ୍ଗରେ ।

ଧନ,ଜନ ଆଉ ବିଷୟ ବାସନା 

ଭଙ୍ଗାଗଢାର ସଂସାରେ 

ଦି'ଦିନ କୁଣିଆ ଆମେ ଏ ସୃଷ୍ଟିରେ

ଭ୍ରମୁ କେବଳ ମାୟାରେ । 

ଦିଗନ୍ତ ବିସ୍ତାରୀ ଏ ମାୟା ସଂସାର 

ନିତ୍ୟ ସେ ନିଆରା ଭାରି

ବିଡମ୍ବନା ଏଇ ଦୁନିଆ କୁ ଥରେ 

ଆସିଥିଲେ ଯିବ ଫେରି ।