ଲୁହ

 କେତେ କେତେ ସ୍ଵପ୍ନ ହେଲେ ସମାଗମ

ନୟନ କ୍ଷେତ୍ରରେ ଆସି

କିଏ ସଜାଡ଼ିଲା ଜୀବନ ବେଉଷା

କିଏ ଯୋଡ଼ି ଦେଲା ଫାଶି ।

ଭରଷା ଘରକୁ ମଜୁଭୂତ କରି 

କିଏ ଦେଲା ପ୍ରତିଶ୍ରୁତି

କିଏ ପୁଣି ସୀସା ସମାନ ଆସିଣ

ଚୁରମାର କଲା ରାତି ।

ସମବେତ ହୋଇ କଲେ କୋଳାହଳ

ଆପଣା ବଡିମା ପଣେ

ସମସ୍ତେ ଲାଗନ୍ତି ନିଜର ପରିକା

ହେଲେ ମନ ଛୁଏଁ ଜଣେ ।

ନିର୍ଭୁଲ ଭୂଲର ବିଚାର ନକରି 

ଲୁହ କାଟୁ ଥିଲା ବାଟ

କେବେ ହେଉ ଥାଏ ବିଶ୍ଵାସେ ସତେଜ

କେବେ ପୁଣି ମାରେ ଛାଟ ।

ନେତ୍ର କୋଣେ ଲୁହ ହ୍ରଦ ପାଲଟିଲା

ସତେ କି ଚିଲିକା ମୟ

ଶଂଖ ଚିଲ ଆସି ଚଂଚୁ ମାରୁ ଥିଲା

ମନ ମୀନ ପାଏ ଭୟ ।

ଲୁହ ଖେଳୁ ଥାଏ ଲୁଚୁକାଳି ଖେଳ

ପରିସ୍ଥିତି ଦେଖି ଦେଖି 

ଓଠ ପାରାବାର ନେତ୍ରେ ନିଦ୍ରା ନାହିଁ

 ସର୍ବଦା ରହିଛି ସାକ୍ଷୀ ।

ଲୁହ ତ ଝରଇ ଆନନ୍ଦରେ ପୁଣି

ଲୁହ ତ ଝରଇ ଦୁଃଖେ

ତାହାର ମର୍ମକୁ ଯିଏ ବୁଝି ଯିବ 

ସିଏ ତ ରଖିବ ସୁଖେ ।