ଲୁଚକାଳି ଖେଳ

ଭାଙ୍ଗିଗଲେ ବିଶ୍ୱାସର ବାଲିବନ୍ଧ

ଲୁଚିଗଲେ ସ୍ୱପ୍ନର ଦୀପାଳି

ଲିଭିଗଲେ ଆଖିର ଆଲୁଅ ସବୁ

ଝରିଗଲେ ପ୍ରୀତିର ଶେଫାଳୀ,

ଶରତର ଜହ୍ନରାତି ଫିକା ଦିଶେ

ହଜିଯାଏ ଜୀବନର ସ୍ୱର

ଅବେଳରେ ଆକାଶର ଆଖିକୋଣୁ

ବହିଯାଏ ଲୁହ ଧାର ଧାର I

କାପାଖେ କେ ଦୋଷକଲା କୁହ ମୋତେ

ଆଉଥରେ ପଚାରି ଦେଉଛି

କେଉଁଥି ପାଇଁକି କିଏ ଆଖିଲୁହେ 

ଭିଜି ଭିଜି ଜୀବନ ଜୀଉଁଛି I

ଜହ୍ନ ଭାବେ ବାଦଲ ଉହାଡେ ରହି

ସମସ୍ତଙ୍କୁ ଲୁଚି ସେ ରହିଛି

ଜାଣି ସେ ପାରୁନି ବୋଧେ ଦୁନିଆଁଟା

ନିତି ନିତି ତାକୁହିଁ ଦେଖୁଛି I

ଜହ୍ନର ଆଖିରେ ଯେବେ ପୃଥୀବିର

ଆଖିମିଶି ଜୋଛନା ଝରୁଛି

ଅଶାନ୍ତ ହୁଏ ପୃଥୀବି, କେଉଁକଥା

ଜହ୍ନଭାବେ କିଏବା ଜାଣିଛି?