ଖିଆଲି ମନ

ପରସ୍ତ ପରସ୍ତ ସ୍ମୃତିକୁ

ଆଡେଇ ପୁଣି ଚାହିଁଲା

ସେ ଅତୀତ

ଟାଣିଧରିଲା କୋଳକୁ

ଆ ଟିକେ ଭିଜିଯାଆ ।

ମୋ ଆଶ୍ଲେଷରେକିନ୍ତୁ ହାୟ

ଏଠି ତ ଜୀବନ ଜୀଉଁଛି

ନିଷ୍ଠୁର ବାସ୍ତବତାରେ

ସୁଖଦୁଃଖର ହଳାହଳକୁ

ପିଉଛି ଆଞ୍ଜୁଳାରେ ।

ଆଉ ତୋ ପଣତ ଘୋଡେ଼ଇ

ଚୁପଚାପ୍ ଶୋଇପଡିଲେ

ଘଟିଯିବ ସବୁ ଅଘଟଣ

ଜୀବନ ହସିବସମୟର ହାତରୁ, ହସ ଛଡେଇ ।

ଖସିଯାଏ ବଳକା ଜୀବନ

ହାତ ମୁଠାର ବାଲିପରି

ଆଖି ପିଛୁଳାକେ, ଧଂସ ହୋଇଯିବ

ଆଶାସବୁ,ଆକାଂକ୍ଷା ମାନେ

ଶିଉଳିର ଖସଡା ପାହାଚ ।

ତଥାପି ବି ସନ୍ତର୍ପଣେ

ପାଦ ଦୁଇ ଜାବେଡି ଧରିଛି 

ନୂଆ ନୂଆ ପହଁରି ଶିଖିଛି

 ମୋ ଭିତରେ ମୁଁ କୁ ଖୋଜୁଛି

ନିଜ ପାଇଁ ବଞ୍ଚିବାର କୌଶଳ ଶିଖୁଛି ।

କର୍ତ୍ତବ୍ୟର ଦ୍ବାହି ଦେଇ

ପର ପାଇଁ ଆପଣାର,ଦୁଃଖର ସଳିତାରେ

କୋହ ଦୀପକୁ ଜଳାଇ

ଆଲୋକ ବାଣ୍ଟିଛି ।

ଚିନ୍ତାର ଛୋଟ ଖିଅଟିଏ

ବିଛାଇ ଦେଇଛି ,ଅମଡା ବାଟରେଚାଲୁଚାଲୁ ଚାଲୁଥିବି

ଲକ୍ଷସ୍ଥଳ, ନ ଆସିବା ଯାଏ

ମୃତ୍ୟୁର ହାଟରୁ ପାପପୂଣ୍ୟ

ମୁଲ ଚାଲ୍ ନ କରିବା ଯାଏ ।