ଜହ୍ନରେ ଦେଖୁଛି ତୁମ ପ୍ରତିଛବି

ଜହ୍ନ ରେ ଦେଖୁଛି ତୁମ ପ୍ରତିଛବି

     ରାତି ଉଜାଗର ରହି

ଜହ୍ନଠୁ ସୁନ୍ଦର ଓଠ ତଳେ ତୁମ

      ବିନ୍ଦୁଟିଏ କଳାଯାଇ ।

କିଏ ସେ ଗଢ଼ିଛି କେଉଁ ପଦାର୍ଥରେ

     ତୁମ ସେ ନେତ୍ର ଯୁଗଳ

ନାଲି ଅଧରକୁ ଖିଲି ଖିଲି ହସ

     କରିଛି ମତେ ପାଗଳ ।

ତୁମ ହାତ ଛୁଆ ଲାଗେ ପାରିଜାତ

     ମିଳିଛି କି ମୋର ହାତେ

 ଦିନ ରାତି ଖାଲି ଝୁରି ହୁଏ ମନ

     ବସିଛ କି ତୁମେ ପାଖେ ।

ଧବଳ କିରଣ ତୁମ ଗୋରା ଦେହେ

     ଲାଗଇ ଶ୍ୱେତକମଳ

ତୁମ ଦୁଇ ପାଦ ପଦ୍ମର ପାଖୁଡା

     ଲାଜକୁଳୀଠୁ କୋମଳ ।

ପ୍ରେମର ନଈରେ ମୁଁ ଜଣେ ଧୀବର

     ତୁମେ ମୋ ସ୍ୱପ୍ନ ନାୟିକା

ସବୁଥାଇ ପୁଣି ଲାଗେ ଆଜି କାଇଁ

      କିଛି ନାହିଁ ଏକା ଏକା ।

ଆସି ଏକାନ୍ତରେ ଚୁମି ଯାଅ ଥରେ

     ମୋର ଏ ତନୁ ମାନସ

ଅପେକ୍ଷାରେ ଚାହିଁ ବସିଛି ଗୋ ପ୍ରିୟା

       ଅସ୍ଥିର ହୁଏ ନିଶ୍ୱାସ l