ବାହୁଡା ରଥରେ ବାହୁଡାବ୍ରହ୍ମ

ବାହୁଡା଼ ଯାତରେ ମୋ କଳା ସାଆନ୍ତ

       ଫେରୁଅଛି ଝୁଲି ଝୁଲି

ନାଲି ଅଧରରେ ଭକତ ମେଳରେ

         ହସୁଅଛି ଖିଲି ଖିଲି ।

ବରଷରେ ଥରେ ଗୁଣ୍ଡିଚା ମନ୍ଦିର

    ଯାଇଥିଲେ ବୁଲିବାକୁ

ପୋଡ଼ପିଠା ଖାଇ ମାଉସୀ ମାଆର

  କୋଳେ ଟିକେ ଶୋଇବାକୁ ।

ଆହା ସେ ମୂରତି କମନୀୟ କାନ୍ତି

    ଚାହିଁଛନ୍ତି କୋଟି ଭକ୍ତ

ଦେଖିବା ପାଇଁ ଟି କାହିଁ କେତେ କାଳୁ

      ଅସ୍ଥିର ହୁଅଇ ଚିତ୍ତ ।

ବାଜୁଛି ମୃଦଙ୍ଗ ବାଜେ ଖୋଳ ତାଳ

      ବଡ଼ଦାଣ୍ଡ ଦୁଲୁକେଇ

କାଳିଆ ରଜା ମୋ ନନ୍ଦିଘୋଷ ରଥେ

     ସାଥିରେ ଭଉଣୀ ଭାଇ ।

ଲକ୍ଷ୍ମୀ ସାଆନ୍ତାଣୀ ରୋଷ ହୋଇଛନ୍ତି

      ସାଥିରେ ତ ନେଲେ ନାହିଁ

 ଭାଙ୍ଗିଦେବି ରଥ ରୋକିଦେବି ପଥ

       ଆସନ୍ତୁ ପ୍ରାଣ ଗୋସାଇଁ ।

କଇଁ କଇଁ ହୋଇ କାନ୍ଦୁଛି କାଳିଆ

       ଭକତର ମୁଖ ଚାହିଁ

ଦୁଃଖ ନେଇ ସୁଖ ଅଜାଡି ଦେଉଛି

       ଭେଦ ଭାବ ତାର ନାହିଁ ।

   

କାହିଁ କେତେ ଦୂରୁ ଧାଇଁ ଆସିଛନ୍ତି

     ବିଦେଶୀ ଭକତ ଗଣ

  ଭାବ ଭକତିର ଅପୂର୍ବ ମିଳନ

       ରଥଯାତ୍ରା ପର୍ବ ଜାଣ ।