ଗାଆଁ ଠାକୁରାଣୀ

ଗାଁ ଶେଷ ମୁଣ୍ଡେ ଠାକୁରାଣୀ ସ୍ଥାନ

ପୀପଳ ପାଦପ ମୂଳେ

କୁକୁର  ଘୁଷୁରୀ ଚରାଭୂଇଁ ଯିଏ

ପୂର୍ଣ୍ଣ ବୁଦା ଗହଳରେ ।

ସେ ଗନ୍ଧିଆ ପାଳ କୋଳରେ ଆସିନା

ଗ୍ରାମ ଦେବତୀ ଭାବରେ

କାହିଁ କେଉଁ କାଳୁ ପୂଜା ପାଆନ୍ତି ଯେ

ମାଘ  ଫଗୁଣ ମାସରେ ।

ଠାକୁରାଣୀ ମାଆ ଭାବେ ସୁପ୍ରସିଦ୍ଧ।

ଗ୍ରାମ ଦେବତୀ ସେ ସଦା

ଗ୍ରାମ ହାନି ଲାଭ ସକଳ ବୁଝନ୍ତି

ବର୍ଷକୁ ଖାଆନ୍ତି ବୁଦା ।

ଚୁଡ଼ା  ଦୁଧ ଆଉ କଦୀଳ ସହିତ

ଉଖୁଡା ମିଠେଇ ଭୋଗ  

ପୂଜା ପାଠ ହେଲେ ମାଆ ପାଇ ଥାନ୍ତି

ଦୂରାଅନ୍ତି ଦୁଃଖ  ରୋଗ ।

ତାଙ୍କରି କୃପାରେ ଜନତା ସୁଖରେ

ଗାଁଆରେ ଥାଆନ୍ତି ଚଳି

ରାଗି ଗଲେ ରୋଗ  ବାଡି ଓ ମଡକ

ଛାଡ଼ି ଜନେ ଥାନ୍ତି ମାରି ।

ବୁଦା ଖାଇ ମାଆ ପ୍ରତ୍ୟକ୍ଷ ଦେବତା

ଶୁଭ ମାଙ୍ଗଳିକ କ।ମେ

ମାଆଙ୍କ ଆଶିଷ ଲୋଡା ପଡ଼ି ଥାଏ

ପୂଜନ୍ତି କ।ଳିସୀ ମାନେ ।

 ଗଛ ମୂଳରେ ସେ ବିଜେ କରି ବର

ଦେଉଥାନ୍ତି ଗ୍ରାମ୍ୟ ଜନେ

ଅତି ଅଲୌକିକ ଅନୁଭୂତି ର ଯେ

ଆଚମ୍ବିତ କରେ ମନେ ।

ତାହାଙ୍କୁ ସୁମରି ଯିଏ ଯାହା କରି

ମିଳନ୍ତି ତାକୁ ତକ୍ଷଣେ

ଅବିଶ୍ୱାସ କଲେ ବହୁ ଦଣ୍ଡ ଦ୍ୟନ୍ତି

ଉଚ୍ଛନ୍ନ ହୁଅଇ ପ୍ରାଣେ ।

ଯିଏ ଯାହା ମାଗେ ଅଚିରେ ସେ ଲଭେ

ଦେବୀଙ୍କ କୃପା ପ୍ରଭାବେ

ବୁଢୀ ମଙ୍ଗଳା ସେ ଅଭୟ ଦାୟିନୀ

ବୁଦା ଖାଇ ମାଆ ଭାବେ ।

ବୁଦା ମୂଳେ ବିଜେ କରି ପୂଜା ପାନ୍ତି

କୁକୁଡ଼ା ଚୋରୀ କରନ୍ତି

ବଳି ନ ଦେଲେ ବି ମନ ହେଲେ ବୁଦା

ଦିନ ବେଳେ ବାଛିଥାନ୍ତି ।

ସେଇ ବୁଦାଟିକୁ ଗୁହାଳ ଭିତରୁ

ରାତିରେ ଫିଟାଇ ନେଇ

ଭୂତ  ଡାହାଣୀ ଓ ଚିରିଗୁଣି ମେଳେ

ଖୁସି ମନେ ଥାନ୍ତି ଖାଇ ।