ବିଚ୍ଛେଦ

ଜଳେ ଦିକିଦିକି ବିଚ୍ଛେଦ ସ୍ଫୁଲିଙ୍ଗ

ଦାହେ ହୃଦ ପଦ୍ମବନ

ଭାବାବେଗ ହୁଏ ଯନ୍ତ୍ରଣା କାତର

ଚିତ୍ତ ଅସ୍ଥିର ଉଦବିଗ୍ନ ।

ଭାଙ୍ଗିଲେ ହୃଦୟ ଯୋଡିହୁଏ ନାହିଁ

ବିଚ୍ଛେଦ ଦାରୁଣ ଦୁଖ

ଜାଣନ୍ତି ସମସ୍ତେ ପୋଡିଗଲେ ବନ

ହୃଦୟ ଜଳେ ନିଭୃତ ।

ଦୁଃଖ ପରେ ସୁଖ ସୁଖ ପରେ ଦୁଃଖ

ବଦଳେ ଅବସ୍ଥା ଚକ୍ର

ଏଣୁ ଧୀର ଜନେ ସୁଖରେ ଅଧିର

ଦୁଖେ ନୁହନ୍ତି କାତର ।

ଆସିବ ଜୀବନେ ବହୁ ବାଧାବିଘ୍ନ

କେତେ ଦୁଖ ଝଡ଼ଝଞ୍ଜା

ଅବିଚଳ ହୋଇ କରିବା କର୍ତ୍ତବ୍ୟ

ଶ୍ରେଷ୍ଠ ଧୈର୍ଯ୍ୟ ସହିଷ୍ଣୁତା ।

ହୁଅନି ଦାହକ ପାବକ ପ୍ରାୟକ

ବିନାଶକ ହୁତାଶନ

ନ ଜଳୁ ହୃଦୟ ବାକ୍ୟ ବ୍ୟବହାରେ

ସଂଯୋଗ କର୍ମ ସୃଜନ ।

ରଖ ସୁବିଶ୍ୱାସ ସମ୍ବନ୍ଧ ସମ୍ପର୍କ

ଭାବର ବନ୍ଧନ ଦୃଢ଼

ଏକ ମନପ୍ରାଣେ ହୁଅ ସମ୍ମୁଖୀନ

ଅପସରି ଯିବ ଝଡ଼ ।

    ----