ଭଣ୍ଡ ବାବା

ଆଖି ଦେଖେ ପାପ ପ୍ରଣୟର ସ୍ବପ୍ନ

ତୁଣ୍ଡ ଜପେ ବୋଲ ହରେକୃଷ୍ଣ

ତୁଣ୍ଡ ଖୋଜେ ମାଛ ମହୁର

ଗଳାରେ ଶୋଭେ ତୁଳସୀ ମାଳ

ଇଏ ,କି ହେଲା କଳି କାଳ !

ଗେରୁଆ ପିନ୍ଧି ବାବା ଚାଲନ୍ତି ଅତି ସନ୍ତର୍ପଣେ

ରାତିରେ ଅନ୍ଧାରୁଆ ଦେଖି ଚେଲା ମେଳେ ଚିଲମ ଟାଣେ

ସକାଳ ହେଲେ ନିଶା ଭାଙ୍ଗେ ପୁଣି ମନ୍ଦିରେ ଘଣ୍ଟ ପିଟେ

ମଥାରେ ଚିତା ଚଇତନ 

ଆଖିରେ ଲୁଚିଛି ସୈତାନ୍ ।

ଏମିତି ପ୍ରବଚନ ଦିଏ,ସତେ ଭଗବାନଙ୍କ ଅବତାରଟିଏ

ଭକ୍ତ ଶୁଣିବାକୁ କାନ ଡେରେ

ଏମିତି ଭଣ୍ଡ ବାବାଙ୍କ ରାଜୁତି ଚାଲେ

ସବୁ ଜାଣି ଭକ୍ତ ଅନ୍ଧ ସାଜେ ।