ତୁଠ ପଥର

ମୁଁ ସିନା ତୁଠ ପଥର

ହେଲେ ତୁ ତ ରାଜା ର ଦୁଲନି

କାହିଁକି ତୋ ନିରୀହ ପାଦ କୁ

ମୋ ଉପରେ କଚାଡୁ ?

ମୁଁ ସିନା ପଥର

ତୁ ତ ନିରୀହ ଫୁଲ ଟିଏ

କ୍ଷତାକ୍ତ ହେବୁ କଷ୍ଟ ପାଇବୁ

ଏ ପଥର ହୃଦୟଟାକୁ ଭାରି ବାଧିବ ,

ଏ ପଥର ପ୍ରେମିକ ତୋର

ଭାରି କଷ୍ଟ ପାଇବଲୋ ।

ପାଦ କଚାଡୁ କଚାଡୁ

ଝୁଣ୍ଟିଆ ହଜି ଯିବ ଯେ

ଯେତେ ଖୋଜିଲେ ଆଉ ମିଳିବନି 

ସେତେବେଳେ ଏ ପଥରକୁ

ଆଉ ଦୋଷ ଦେବୁନି ।

ମୁଁ ତ ତୁଠ ପଥର

କେତେ ଯିବେ କେତେ ଆସିବେ 

ହେଲେ ମୁଁ ସେମିତି ପଡ଼ି ଥିବି 

ଅପେକ୍ଷା କରିଥିବି

ତୁମ ଫେରିବା ପଥକୁ ।