ଭିଟାମାଟି

ପଞ୍ଚ ମହା ତତ୍ତ୍ୱ ଗଢା ଦୁର୍ଲଭ ଏ ଦେହପିଣ୍ଡ 

ଦୁର୍ଲଭ ଏ ଭିଟାମାଟି ଆପଣାର ଅତି ।

ଅହରହ ଜୀବନ ସଂଗ୍ରାମେ

ଜୀବନ ଓ ଭିଟାମାଟି ହୁଏ ହତାଦର

ନିରିମାଖି ଭିଟାମାଟି କାନ୍ଦେ କଇଁ କଇଁ

ତା ଆଖିରୁ ଝରେ ନିଆଁ ଝୁଲ ।

ଉଜୁଡେ ବି କେବେ କେବେ ଭିଟାମାଟି

ଦୁର୍ବିପାକେ କ୍ରୁର ଖଳ ଚକ୍ରାନ୍ତରେ

ତା ଉପରେ ରାତାରାତି ଗଢିଉଠେ ଶିଳ୍ପ,

ଅଭାବରୁ ହଜିଯାଏ ହିତାହିତ ଜ୍ଞାନ

ପେଟ ଚାଖଣ୍ଡକ ପାଇଁ ବାଧ୍ୟ କେବେ

ଭିଟାମାଟି ଛାଡ଼ଇ ମଣିଷ ।

ଭିଟାମାଟି ସୁଖ ଶାନ୍ତି ଜୀବନ ଆଧାର

ପରିତ୍ୟକ୍ତ ଭିଟାମାଟି ଏବେ ଧ୍ୟାନ ମଗ୍ନ ,

ସତେ କି ହୋଇବ ସତ୍ୟ ସୁନ୍ଦର ତା

ସବୁଜ ସପନ ,

ସହରର ପ୍ରଦୂଷଣ ଧୂଳି ଧୂଆଁ ପିଇବାକୁ

ତା ସନ୍ତାନ ନ ଯିବେ ପ୍ରବାସ

ମହକି ଉଠିବ ପୁଣି ଭିଟାମାଟି ଜଡ଼ ପ୍ରାଣ,

ଖୋଜିବେ ତା ବୁକୁପରେ ତା ସନ୍ତାନ

ଜୀବନର ଅମୃତ ନିର୍ଯ୍ୟାସ ।

  ------