ବଢୁ ସଦ୍ଭାବନା

ମନ୍ଦିର ଦୁଆରେ ଷଣ୍ଢ ନନ୍ଦିରାଜ

ସଜଧଜ ହୋଇ ବସିଛି

ପଛରୁ ମୁଣ୍ଡିଆ ପକାଇ ଭକତ 

ଦରଶନ ଶିବ ଲଭୁଛି ।

ମଙ୍ଗଳ କାରଣେ ବାବା ଶିବଶମ୍ଭୁ

ବିଷ ହଳାହଳ ପିଇକି 

ପ୍ରଭୁ ଲୋକନାଥ ଶକତି ସଂଯୋଗେ 

ବର ଦେଇଥାନ୍ତି ଯାଚିକି ।

ଅଜ୍ଞାନୀ ମୁରୁଖ ପାଷାଣ୍ଡ ଦୁର୍ଜନ 

ମାନୁନାହିଁ ବିଧି ବିଧାନ

ନନ୍ଦି ଶିଙ୍ଗ ଧରି କରଇ ଲଢେଇ 

ଟଳମଳ ପ୍ରଭୁ ଆସ୍ଥାନ ।

ନ ହେଉ ମଣିଷ ହିଂସ୍ର ପଶୁ ପରି

ବିବେକ ସୁବୁଦ୍ଧି ବିହୀନ 

ତେଜି ଲୋଭ ମୋହ ମନୁ ଅହଂକାର 

ଅରଜୁ ଦିବ୍ଯତା ସୁଗୁଣ ।

ଶରଧା ଭକତି ସହନଶୀଳତା 

ସହ ଅବସ୍ଥାନ ସଂସ୍ଥିତି

ବଢୁ ସମାଜରେ ମୈତ୍ରୀ ସଦ୍ଭାବନା

ସମ୍ବନ୍ଧ ସଂପ୍ରୀତି ସଂହତି ।