ବାଟୋଇ ଓ ଛାଇ

ଲାଗିବ ମନକୁ କଷ୍ଟ କହିଲେ ଅପ୍ରିୟ ସତ୍ଯ 

ଜ୍ଞାନ ବିବେକ ଉଦୟ ହୁଅଇ ବିଳମ୍ବେ

ଭୁଲିଯାଏ ଏ ମଣିଷ ତା ପୂରୁବ ଇତିହାସ 

ନଷ୍ଟ କରେ ପରିବେଶ ଡାକେ ଘୋର ଆପଦେ ।

କରଇ ଭୋଗ ବିଳାସ ହୋଇ ସେ ସ୍ବାର୍ଥ ସର୍ବସ୍ବ

ଦେଖିନାହିଁ ଲୋପ ହୁଏ ଜୀବ ଜାତି ପ୍ରଜାତି

ଗଛଲତା ସବୁଜିମା ଅବାରିତ ହେଲେ କ୍ଷୟ

ପରିଣାମେ ବୃଦ୍ଧି ହେବ ଅସମ୍ଭବ ତାତି ।

ଉଦ୍ଭିଦ ଓ ପ୍ରାଣୀ ସବୁ ଜୀବ ସୃଷ୍ଟି ଆଦ୍ୟ କାଳୁ

ଅଟନ୍ତି ନିର୍ଭରଶୀଳ ପରସ୍ପର ମଧ୍ଯରେ

ଅତି ଆଧୁନିକ ହୋଇ ପାରିବାରିକ ସୁଖେ ରହି

ଗଢିଦେଇ ରାସ୍ତାଘାଟ କଂକ୍ରିଟର ଜଙ୍ଗଲେ ।

ଗ୍ରୀଷ୍ମ ଦିନ ଦ୍ବିପ୍ରହରେ ମୁଣ୍ଡଫଟା ଖରାବେଳେ

କ୍ଲାନ୍ତ ଶ୍ରାନ୍ତ ଗୃହମୁଖୀ ବିଚରା ବାଟୋଇ 

ଖୋଜିବ ଆଶ୍ରୟ ଟିକେ ସୁଶୀତଳ ଛାୟାତଳେ

ଥକ୍କାପଣ ଅବସାଦ ମେଣ୍ଟାଇବା ପାଇଁ ।

ଆପଣା ତ୍ରୁଟି ସୁଧାରି ଜଙ୍ଗଲ ସୁରକ୍ଷା କରି

ପଡିଆ ଜମିରେ ଚାରା ଅଧିକ ରୋପିଲେ

ଆମ୍ଭର ଉତ୍ତର ପିଢୀ ପ୍ରଦୂଷଣୁ ଲଭି ମୁକ୍ତି

ଶ୍ବାସନେବେ ସୁବିଶ୍ବାସେ ସୁଖ ଓ ଶାନ୍ତିରେ ।