ବାପା

ସକାଳ ପ୍ରହରୁ ସେଜରୁ ଉଠନ୍ତି

ଜୁଆଳି ଲଙ୍ଗଳ ବଳଦେ ଯୋଛନ୍ତି l

କରିଥାନ୍ତି ସେତ କେତେ ଯେ କଷଣ

ମିଳେ ନାହିଁ କେବେ ତାଙ୍କର ଦର୍ଶନ l

ନିର୍ଭୟ ଦେଇକି ସାହସ ଭରନ୍ତି

ମାଡ଼ ମାରି କେବେ ଆକଟ କରନ୍ତି l

ଆଙ୍ଗୁଠି ଧରିକି ଚଲାନ୍ତି ସେ ବାଟ

ଅବାଟରେ ଗଲେ ଖାଇଅଛୁ ଛାଟ l

ଘୋଡା ହେବା ପାଇଁ ଅଝଟ କରିଛୁ 

ପିଠିରେ ବସି କି ମଜାରେ ନାଚିଛୁ l

ଆଖିରେ ଆସିଛି ଯେବେ ଆମ ଲୁହ

ବାପ ଧନ ଡାକେ ଦୂର ହୁଏ କୋହ l

ଅଭାବ ଦେଖିଲେ ଘରେ ଆମ ଦାନା

ବାହାରେ ଖଟନ୍ତି ଶ୍ରମିକ ଦାଦନା l

ଭଙ୍ଗା ସାଇକେଲ ଧରନ୍ତି ହାତରେ

ଜିନିଷ ବିକନ୍ତି କେବେତ ହାଟରେ l

ଦୁଃଖ କଷ୍ଟେ ସହି ଭରନ୍ତି ଉଦର

କରନ୍ତି ନି ଆମେ କେବେ ଅନାଦର l

ସେପରି ଦେବତା ସଂସାରେ ବିରଳ

କେହି ହେବେନାହିଁ ତାଙ୍କ ଅବିକଳ l

କରିଥାନ୍ତି ସଦା ଆମ ପାଇଁ ଚିନ୍ତା

ଜୀବନ ସ୍ରୋତର ଆମ ପୂଜ୍ୟ ପିତା l