ଅଧୁନା ଯୁଗରେ ରଜ ପରବ

ମୋର ପିଲା ଦିନେ ଶୁଣି ଥିଲି ରଜ ଗୀତ,

ବନସ୍ତେ ଡାକିଲା ଗଜ 

ସରବେ ଆସ ଭାଇ ଭଉଣୀ ହୋଇବା,

ରଜ ପାଇଁ ସଜ ବାଜ ।

ଗରବେ କହୁଛେ, ବିଶ୍ୱେ ବନ୍ଦିତ ଆମେ ତ

ସଂସ୍କୃତି ଐତିହ୍ୟ ପାଇଁ

ଶ୍ୟାମଳାଭରା ଧରିତ୍ରୀ ବକ୍ଷେ କୃଷକ

ଖୁସିରେ ତେର ପରବ ପାଳଇ ।

ଧରଣୀ ରାଣୀର ପ୍ରିୟତମ ବରଷା ଋତୁର 

ଆଗମନ ହୋଇଥାଏ

ରଜସ୍ଵଳା ହୋଇ ବସୁନ୍ଧରା ମାତାର ମନ 

ଆନନ୍ଦିତ ରୁହେ ।

ପହିଲି ରଜର ପୂର୍ବ ଦିବସଟି କଟେ ସଜ

ବାଜ ସମାରୋହ ଭିତରେ

ଦ୍ଵିତୀୟ ଦିବସ ରଜ ସଂକ୍ରାନ୍ତି, ତୃତୀୟଟି 

ଭୂମିଦାହ, କଟାଏ ଆନନ୍ଦରେ ।

ଝିଅ ବୋହୁ ସବୁ ସଜେଇ ହୁଅନ୍ତି ଅଳତା 

ଓ ଅନ୍ୟ ସାମଗ୍ରୀ ପିନ୍ଧି 

ରଜ ପିଠା ଖାଇ ଖେଳନ୍ତି ସାଥୀମେଳେ

ଗଛ ଡାଳେ ଦୋଳି ବାନ୍ଧି ।

ନଥାଏ ଜାତି ଧର୍ମ ବର୍ଣ୍ଣ ଉଚ୍ଚ ନୀଚ ଭେଦ 

ଭାବ ସର୍ବେ ହୁଅନ୍ତି ଏକତ୍ର,

ରଜ ପରବରେ ଐକ୍ୟ ସୌହାର୍ଦ୍ଦ୍ୟର ବାର୍ତ୍ତା 

ବାଣ୍ଟନ୍ତି ରାଇଜେ ସର୍ବତ୍ର ।

ମଣିଷର ସହ ପ୍ରକୃତିର ସମ୍ପର୍କେ ପାଳୁଅଛେ

ଏହି ଆମ ରଜ ପରବଟି

ରଜ ଦିନ ଚାଷ କାମ କିଛି ହୁଏନି ଯେହେତୁ 

ବସୁମତୀ ହୁଏ ରଜବତୀ ।

ଗଜ ନାହିଁ ଆଉ ଜଙ୍ଗଲେ ଗାଁରେ ତା ଆକ୍ରମଣ, 

ହୁଏ ଜନ ଆନ୍ଦୋଳନ

ସହରାଭିମୁଖୀ ସଭିଏଁ ହେଲେଣି ଜଙ୍ଗଲୀ ପଶୁ 

ମାତୁଛନ୍ତି ଦିନକୁ ଦିନ ।

ନୂତନ ଯୁଗରେ ପାଦେ ଅଳତା ଦେହେ ହଳଦୀ,

କଦଳୀ ପଟୁଆ ଜୋତା,

ଭୁଆସୁଣୀ ପାନ ଭଙ୍ଗା କଥା ଆଧୁନିକା ନାରୀ 

ହସରେ ଉଡାନ୍ତି ପ୍ରଥା ।

ଆସିଛି ରଜ, ଗଛ ଅଭାବେ ରଜଦୋଳି ଆଉ 

ହେଉନି ତ କଟମଟ ,

ଅଳତା କୁଙ୍କୁମ ସଜବାଜ ଛାଡ଼ି ଝିଅମାନେ 

ବିଉଟି ପାରଲରେ ବ୍ୟସ୍ତ ।

ରଜଦୋଳି କାହିଁ କେଉଁଠି ପାଉନି ମୁଁ, ପାର୍କରେ 

ସବୁଦିନ ପରି ଲାଗିଛି ଭିଡ଼ ,

ରଜ ଖିଲିପାନ ଘରେ ତ ଦେଖୁନି ମୋବାଇଲ 

ଫଟୋ ଉଠାରେ ବ୍ୟସ୍ତ ।

ଆସିଛି ରଜ, ଆସିଛି ରଜ, ନାହିଁ ଆଉ ସପରି 

ସଜବାଜ ଓ ରଜ ମଉଜ,

ବନସ୍ତେ ନୁହେଁ, ଏବେ ଫୋନ୍ ଟିଭିରେ ବାଜେ 

ଆସିଛି ରଜ, ଡ଼ାକୁଛି ଗଜ ।

ଶୁଣୁଥିଲି ଶବଦ ଆସ ସଙ୍ଗାତ, ଆସ ଗୋ 

ମକର, ଆସ ଲବଙ୍ଗ ମୋର,

ମୋବାଇଲ ଇଷ୍ଟଗ୍ରାମ ଫେସବୁକ ଯୁଗେ 

ମିଳିବ କି ଭାବନା ସରଳତାର ।

ପରବର ଭାବକୁ ନବୁଝି ସଂସ୍କୃତିକୁ ନିଜେ 

ବଳି ଦେଇ ସବୁକୁ ଭୁଲିଲେ

କ୍ଲ'ବକୁ ଯାଇ ସୁରା ସାକୀ ନେଇ ମତ୍ତ ଭୋଳ 

ହୋଇ ସରବେ ନାଚିଲେ ।

 

ସତରେ ରଜ ସଂସ୍କୃତି ଆଜି ଯାଉଅଛି ହଜି, 

ସହରୀ ସଭ୍ୟତା ଆଦରରେ,

ଆଧୁନିକତାରେ ସଂସ୍କୃତିକୁ ଭୁଲିବା ଡିଯେ ମଦ 

ଜୁଆ ଦଲାଲଙ୍କ ଆଡ୍ଡାରେ ।

ଗଣପର୍ବଭାବେ ରଜ ପର୍ବ ଉଭା ଐକ୍ୟ ସୃଷ୍ଟି

ପାଇଁ ସାରା ଭାରତେ ବିଦିତ

ରାଜନୀତିରେ ବିଭେଦେ ଓଡ଼ିଆ ଭାବମୟେ 

ନାହିଁ ବନ୍ଧା ପରସ୍ପରର ସହିତ ।

ବାର ମାସେ ତେର ପର୍ବର ସଂସ୍କୃତି ଆମର ଥିଲା

ଟି ସୁନ୍ଦର, ତାହା ପାଳିବା

ଏ ତ ଓଡ଼ିଆର ଗର୍ବ ଏହି ପର୍ବ ଦିନତକ କବିତା

ରେ ହିଁ ଖାଲି ଲେଖୁଥିବା ।