ଆକାଂକ୍ଷିତ ଅଶରୀରୀ

ହେ ମାନବ ମୋର 

ଛୋଟ ନିବେଦନ

ଦେବ କି ଟିକିଏ ରଙ୍ଗ

ଆଖିର ସପନ 

ଆଖିରେ ମାରି ମୁଁ

ଛାଡେ ପତି ସ୍ନେହ ସଙ୍ଗ ।

ନିଃସହାୟ ପିତା

ବିନା ଯଉତୁକେ

ବାହା ଦେଲେ ଧନୀ ଘରେ

ଜାଣିତ ନଥିଲି 

ଶୋଷିତ ହୋଇବି

ଲୋଭୀ ମଣିଷର ପୁରେ ।

ଆଶା ଯେବେ ତାଙ୍କ

ପୂର୍ଣ୍ଣ ନହୋଇଲା

ଅତ୍ୟାଚାରୀ ରୂପ ନେଇ

ହୋଲି ପର୍ବ ଦିନ

ସଂଯୋଗିଲେ ଅଗ୍ନି

ଯେହ୍ନେ ହୋଲିକାର ଦେହୀ ।

ସବୁ ରଙ୍ଗ ମୋର 

ଜଳି ଜଳି ଉଠି

କରିଲା ଆର୍ତ୍ତ ଚିତ୍କାର

ଧ୍ୱସ୍ତ କରିବାକୁ 

ବଳ ପୂର୍ବକରେ

ବାନ୍ଧିଲେ ମୁଖ ପୟର ।

ଜାୟା ଭଗ୍ନୀ ନାରୀ

ଏହି ମୋର ଶିରୀ

ଇଜ୍ଜତ ମୋର ନିରବ

ଅଶରୀରୀ ହୋଇ

ଚିନ୍ତେନା ମୁଁ ପାପ

ଚାହେଁ ମୁଁ ଫଗୁଣେ ଭାବ ।

ମହ ସହ ବାସେ

ବକୁଳ ମୁକୁଳ

ଶୁଣେ ମୁଁ କୋକିଳ ସ୍ଵର

କଦମ୍ବ ବନର କନ୍ଦୁକର ଶୋଭା

ଦିଶେ କେଡ଼େ ମନୋହର ।

ପେନ୍ଥା ପେନ୍ଥା ଝୁଲି

କୃଷ୍ଣଚୁଡ଼ା ପୁଷ୍ପ

ସାଜେ ବସନ୍ତେ ତୋରଣ

ଅଧା ଆକାଶରେ 

ଝୁଲି ମୁଁ ବାହୁନେ

କରି ଜୀବନରେ ରଣ ।