ତୁମ କଥା ମନେ ପଡ଼େ

କଡ଼ ଲେଉଟାଇ ଜାବୁଡ଼ି ତକିଆ

ଲୁହ ସାଗରରେ ଭାସେ,

ଖୁବ ସାରା ଲୁହ ହୁଏ ବାଷ୍ପୀଭୂତ

ଅବଶେଷ ଶେଯ ଶୋଷେ ।

ଗାରୁ ଗାରୁ ହୋଇ ଧିକ୍କାରେ ନିଜକୁ

କରେ ହିସାବ ତର୍ଜମା,

ଘମାଘୋଟ ଯୁଦ୍ଧ ହୁଏ ସ୍ମୃତି ସାଥେ

ବଳି ପଡ଼େ ମୋ ଗରିମା ।

ଚାନ୍ଦ ସମ ମୁଖ ଦିଶେ ଜଳଜଳ

ଗଗନେ ଚନ୍ଦ୍ରମା ଦେଖି,

ଛଳ ଛଳ ଆଖି ରହିବାକୁ ଥିର

ଗଲାଣି କେବେଠୁ ଶିଖି ।

ଜରାବସ୍ଥା ସମ ଲାଗେ ଏ ଯୌବନ

ତୁମରି ବିହୁନେ ସାଥୀ,

ଝରା ଶ୍ରାବଣ ତ ସବୁରି ବେଳାରେ

ଝୁରି ଝୁରି ବିତେ ରାତି ।