ପାନ୍ଥଶାଳା ଓ ଅଜଣା ପଥିକ

ଝରି ପଡ଼ୁଥିଲା ଅବିରତ ବାରିଧାରା

ପାନ୍ଥଶାଳା ଗବାକ୍ଷ ସେପାଖେ

ଅଜଣା ପଥିକ ମନେ ଆତଙ୍କର ଛିଟା

ସ୍ପଷ୍ଟ ବାରି ହେଉଥିଲା ମୁଖେ ।

କଲି ଆକ୍ରମଣ ପ୍ରଶ୍ନବାଣେ ମୁହଁ ଖୋଲି

ଜୁଟାଇ ସାହସ ବକ୍ଷ ସ୍ଥଳେ

ଛାପ ଢୋକି ଦେଲା ଉତ୍ତର ସଂଶୟ ମନେ

ସ୍ପର୍ଶେ ଲାଜକୁଳୀ ଯେ ଝାଉଁଳେ ।

ଦୀପ୍ତିମନ୍ତ ଦୀପଶିଖା ହୁଏ ତେଜବନ୍ତ

ପ୍ରାରମ୍ଭରୁ ଈଷତ୍ ଆଲୋକେ

ବାଢ଼ି ଦେଲା ଦୁଃଖ କାଢ଼ି ଅନ୍ତରୁ ସମ୍ମୁଖେ

ସଞ୍ଚିଥିଲା ଯାହା ଭବଲୋକେ ।

ରବି ସଙ୍ଗେ କି ତୁଳନା ନିଶିକାନ୍ତ ଜ୍ୟୋତ୍ସ୍ନା

ସରମରେ ରହିଲି ନୀରବେ

ଥମିଗଲା ବର୍ଷା ହେଲା ପାଗ ପ୍ରକୃତିସ୍ଥ

ହୋଇଗଲୁ ଅଜଣା ପୂର୍ବଭାବେ ।