ଜୀବନ ଟା ଲାଗେ ବିଷମୟ

ଜୀବନ ଟା ଲାଗେ ବିଷମୟ

ଯେବେ ଚାଲିଯାଏ ବୟସ

ଧୋକା ଦିଏ ସମୟ

ଜୀବନ ଟା ଲାଗେ ବିଷମୟ..........

ପୁଣି ଯେବେ ଧୋକା ଖାଏ ବିଶ୍ଵସ୍ତ ବନ୍ଧୁଠୁ

ସୃଷ୍ଟି ହୁଏ ମନେ କ୍ଷତ ଗଭୀର ସବୁଠୁ ।

ବୁଝିଗଲା ପରେ ଥରେ ଏ ସଂସାର ମାୟା

କେ କାହାର ବନ୍ଧୁ ଏଠି କେ କାହାର ଜାୟା ।।

ଜୀବନ ଟା ଲାଗେ ବିଷମୟ..........

ସ୍ବାର୍ଥବାଦୀ ସବୁ ଏଠି ମାୟାରେ ମୋହିତ

ଧନ ଛାଡ଼ି କେହି ଏଠି କାହାର ନୁହେଁ ତ ।

କ୍ଷମତାର ମୋହେ ଏଠି ସଭିଏଁ ବାଇଆ

ଦୁନିଆଟା ଲାଗେ ଖାଲି କିମିଆ କିମିଆଁ ।।

ଜୀବନ ଟା ଲାଗେ ବିଷମୟ..........

କରିଥିବ ଆଜି ଯାହାକୁ ସବୁଠୁ ନିଜର

ଛାଡ଼ି ସେ ତ ପଳାଇବ କରି ନିଶ୍ଚେ ପର ।

ସ୍ବାର୍ଥ ଥିବା ଯାଏ ସବୁ ପାଖରେ ରୁହନ୍ତି

ଲାଭ ସରିଗଲେ ପୁଣି ଛାଡ଼ି ପଳାଅନ୍ତି ।।

ଜୀବନ ଟା ଲାଗେ ବିଷମୟ..........

ତଥାପି ଯେ ଇଚ୍ଛା ହୁଏ ଟିକେ ବଞ୍ଚିବାକୁ

ସବୁ ଦୁଃଖ ପରେ ଟିକେ ସୁଖ ପାଇବାକୁ ।

ଏତେ ଦୁଃଖ ପରେ ମିଳେ ଯେଉଁ ଟିକେ ସୁଖ

ବିଷମୟ ଦୁନିଆରେ ସେ ସତେ କି ଅମୃତ ।।

ଜୀବନ ଟା ଲାଗେ ବିଷମୟ..........