ଅବିସ୍ମରଣୀୟ

ଭୁଲି ମୁଁ ପାରୁନି ସେଦିନର କଥା

ପଢୁଥିଲି ଅଷ୍ଟମରେ ।

ବିଦ୍ୟାଳୟ ଥିଲା ଆମ ଘରଠାରୁ

ଗୋଟେ ମାଇଲ ଦୂରରେ ॥୧॥

ପଢୁଥାଏ ପାଠ ବିଦ୍ୟାଳୟେ ଦିନେ

ଗାଁରେ ଲାଗିଲା ନିଆଁ ।

ଦିନ ଦ୍ଵିପ୍ରହର ଖରାଦିନ ଥିଲା

ଲୋକେ ହୋଇଲେ ଛାନିଆ ॥୨॥

ମାଇଲିଏ ଦୂରେ ବରଯାତ୍ରୀଦଳେ

ଗାଁର ପୁରୁଷମାନେ ।

ଯାଇଥିଲେ ଚାଲି ଘରେ ରହିଥିଲେ

କେବଳ ଘରଣୀମାନେ ॥୩॥

ନିଆଁ ଲାଗିଗଲା ଶବଦ ଶୁଭିଲା

ଛୁଆ ପିଲା ସବୁ ନେଇ ।

ମାଆ ବୋହୁମାନେ ଘର ବାଡି ପାଖେ

ସଭିଏଁ ଗଲେ ପଳାଇ ॥୪॥

ବଳଦ ହଳଟେ ବନ୍ଧା ହୋଇଥିଲେ

ଆମ ଘର ଗୁହାଳରେ ।

ବୋଉ ମୋର ଯାଇ ତାହାଙ୍କୁ ଫିଟାଇ

ରହିଲା ବାଡି ପାଖରେ ॥୫॥

ସାନ ଭାଇ ସାନ ଭଉଣୀ ମାନଙ୍କୁ

ରହିଲା ସେ ଜଗି କରି ।

ନିଆଁ ଲାଗିଗଲା ନିଆଁ ଲାଗିଗଲା

ବୋଲି ପଡୁଥାଏ ହୁରି  ॥୬॥

ଦମକଳ ଦଶ ମାଇଲ ଦୂରରୁ

ଆସି ଲିଭାଇବ ନିଆଁ ।

ମାଇଲିଏ ଆସି ଟେଲିଫୋନ କଲେ

ଆସିବ ସେ ସିନା ଯାହା ॥୭॥

ଖରାବେଳଟାରେ ପବନ ବହିଲା

ହୁତୁହୁତୁ ଜଳେ ନିଆଁ ।

ଏମିତି କେ ନାହିଁ ଯିବ ସେ ସ୍ଥାନକୁ

ଯାଇ ଲିଭାଇବ ନିଆଁ  ॥୮॥

ମାଇଲିଏ ଦୂରୁ ବିଦ୍ୟାଳୟଠାରୁ

ଧାଇଁ ଧାଇଁ ଆମେ ଗଲୁ ।

ଦମକଳ ଆସି ନଥାଏ ଦେଖିଲୁ

ନିଜେ ନିଆଁ ଲିଭାଇଲୁ  ॥୯॥

କିଛି ବେଳ ପରେ ଆସି ଦମକଳ

ବାକି ନିଆଁ ଲିଭାଇଲା ।

ଆମ ଘର ନିଆଁ ଲିଭି ତ ନଥିଲା

ହୁତୁହୁତୁ ଜଳୁଥିଲା। ॥୧୦॥

ଧାନ ତିନିଗାଡି ରହିଥିଲା ଘରେ

ଅମଳ ତ ହୋଇଥିଲା ।

ଶାଳଗଣ୍ଡିମାନ ତିନିଗାଡି ଥିଲା

ପୋଡି ପାଉଁଶ ହୋଇଲା ॥୧୧॥

ନିଆଁ ଲିଭା ସାରି ଦମକଳ ଗଲା

ଘରେ ତ କିଛି ନଥିଲା ।

ରହିବାର ବାସ ଖାଦ୍ୟ ଅନ୍ନ ବସ୍ତ୍ର

ସବୁ ପାଉଁଶ ହୋଇଲା ॥୧୨॥

ଅବିସ୍ମରଣୀୟ ସେଦିନର କଥା

ମାସାଧିକ କାଳ ଯାଇ ।

ମାମୁଁଘରେ ଥିଲୁ ସକୁଟୁମ୍ବେ ଆମେ

କେବେ ଭୁଲି ହେବନାହିଁ ॥୧୩॥

ଭାଙ୍ଗିଗଲା ମେରୁଦଣ୍ଡ ଜୀବନର

ବହୁ କଷ୍ଟେ ହେଲୁ ଠିଆ ।

ଏ ବିପତ୍ତି କେବେ କାହାକୁ ନଆସୁ

ସାହା ହୁଅ ଚଉବାହା ॥୧୪॥