ଆମ୍ବତୋଟା

ଆମ୍ବତୋଟା ଗହଳରେ ଗ୍ରୀଷ୍ମ ଦିନ ଖରାବେଳେ

ଲାଗେ କେଡେ ସୁଶୀତଳ ଅନୁଭବୀ ଜାଣେ

କୋଇଲି ଗାଏ ମଧୁରେ ଫଳଛାୟା ସମାହାରେ

ଭୁଲିଯାଏ ଦୁଃଖଶୋକ ଜାଗେ ଖୁସି ମନେ ।

ରହିଅଛି ଭିନ୍ନ ଭିନ୍ନ ଆମ୍ବ ଆକାର କିସମ

ରଙ୍ଗ ମହକ ସୁଆଦ ଅନନ୍ଯ ଉତ୍ତମ

ସର୍ବଜନ ପ୍ରିୟ ଆମ୍ବ ବାସ୍ନାୟିତ ଦିବ୍ଯଗୁଣ

ହରଣ କରଇ ଚିତ୍ତ ତା ମଧୁ ସୁଗନ୍ଧ ।

ରସାଳ ତା ତତ୍ତ୍ବ ସାରେ ଭରା ଖାଦ୍ଯ ଉପାଦାନେ

ଦେବଗଣ ହୋଇଥାନ୍ତି ତା ପ୍ରତି ଆକୃଷ୍ଟ 

ପୁଷ୍ଟି ଧାତବ ଲବଣେ ଔଷଧିୟ ମହଗୁଣେ

ଅମୃତ ଫଳ ଆମ୍ରର ଅସୀମ ମହତ୍ତ୍ବ ।

ଖାଦ୍ଯ ରୂପେ ବ୍ଯବହୃତ ହେଉ କଞ୍ଚା ଅବା ପକ୍ବ

ଲୋଡାଯାଏ ଆମ୍ବପତ୍ର ପ୍ରତି ଶୁଭ କାର୍ଯ୍ଯେ

ସୁପ୍ରସିଦ୍ଧ ଚିତ୍ରକଳା ଆମ୍ବ କଷି ବଉଳର

ମନ ହରେ ଦର୍ଶକର ଶାନ୍ତି ଓ ସୌନ୍ଦର୍ଯ୍ଯେ ।

ଆମ୍ର କୁଞ୍ଜ ବାଟିକାରେ ପ୍ରୀତିପ୍ରେମ ମଧୁ ଝରେ

ଶ୍ରେଷ୍ଠ ଚୂତ ଫଳ ଆମ ସୌଭାଗ୍ଯ ପ୍ରତୀକ

ଜାତୀୟ ଫଳ ଓ ବୃକ୍ଷ ଭାବେ ଆମ୍ର ସୁବିଦିତ

ଗାଆଁ ଆମ୍ବତୋଟା ହେଉ ସଯତ୍ନେ ସୁରକ୍ଷ ।।