रम्य बालपण

आठवता बालपणीचे किस्से 

रमून जाते मी त्या विश्वात 

लहानपण देऊन भगवंताने 

ठेवले सदैव मन तारुण्यात 

बालपणीत दुःखाची झळ 

साखर झोपेत विसरते

संवगड्याच्या खोड्या आठवून 

सांजवेळी हिंदोळा झुलते

आंबट गोड चिंचेचा आस्वाद 

आठवता अमृतरस पाझरते

नात्यातील गोडवा पाहता

मैत्रीचे सुखद स्वप्न पडते

भातुकलीचा खेळ आठवता

ओंजळीत सुवासिक फुले पाहते

गाभाऱ्यात भगवंताच्या चरणी

पारिजात वाहून दृढ नाते जपते

रम्य बालपणीत नव्हती देवा

कशाचीच उणीव आयुष्यात 

सुखद आठवणींचा पिटारा

जपून ठेवला आहे हृदयात