पारंब्या

नको रुसू,

नको फुगू.

नको रागवू,

इतकी तू प्रिये .

जाईल दूर तुजपासून.

उडून पराग समान .

बसील जावून,

राहील चिकटून.

वडाच्या फांदील.

येशील मग तू..

संसार करुन .

भटकत भटकत.

होउन वटवांगूळ.

असेल मी तिथे..

वाट पाहत.

झुलू मग पारंब्या,

परत एकदा...

दोघेही मिळून...