मन सोबतीला तुला

मन सोबतीला तुला आठवते

तुझ्या वचनात स्वत:ला पाहते 

क्षण एक पुरे होतं जगायला

पापणीतली साक्ष जापायला

तुझ्या मनातील गूज बोलायला

सांज नित्य येते ती छळायला

मन सोबतीला तुला आठवते

तुझ्या वचनात स्वत:ला पाहते .

क्षितिजाच्या पलीकडे जायला

असशील तुच माझ्या साथीला

भाव अबोल ते मज सांगायला

येशील तू पुन्हा मज भेटायला 

मन सोबतीला तुला आठवते

तुझ्या वचनात स्वत:ला पाहते 

सागर किनारी अल्वार लहरी

क्षितिजास या कवेत घ्यायला

पुन्हा विरहाचे क्षण वेचयला

मृगजळा परी जगणं द्यायला 

मन सोबतीला तुला आठवते

तुझ्या वचनात स्वत:ला पाहते 

मनी आस देवूनी यतानेला

कष्टी अंतरीचे पुन्हा बहरतील

परतुनी येता संध्याकाळ ती

सल मनीची ओंजळीत मावेल..

मन सोबतीला तुला आठवते

तुझ्या वचनात स्वत:ला पाहते 

अशीच जराजराशी पुन्हा जगेल

क्षणिक सुख नयनात साठवेल

वळणावर क्षितिजास पाहूनी

वाट जीवनी या वळणं घेईल 

मन सोबतीला तुला आठवते

तुझ्या वचनात स्वत:ला पाहते 

असचं होते संध्याकाळ माझी

तुझ्या आठवणीत गंधाळेलेली

अशीच होते सकाळ ही माझी

तुझ्या विरहात मी सामावलेली 

मन सोबतीला तुला आठवते

तुझ्या वचनात स्वत:ला पाहते