STORYMIRROR

Manisha Awekar

Tragedy

4  

Manisha Awekar

Tragedy

मी बालकामगार बोलतोय

मी बालकामगार बोलतोय

1 min
197


काय देवा जिणं आलं, मला कष्टाला जुंपलं

रम्य कसलं आलंय, बालपण माझं करपलं   (1)


उठल्याउठल्या कपड्यांचा, ढीग मला खुणावतो

जरा काम थांबताच, मालक दरडावतो    (2)


खणखणाट भांड्यांचा, चुकून कपबशी फुटे

डोळे वटारी मालक, वर पैसेही कापे   (3)


बालकामगार कायदा, पुस्तकांतच राहातो

कमनशिबी एखादा, कामातच अडकतो  (4)


बालकामगार नाहीत, पाटी झळकते डौलात

अकालीच मी प्रौढ, का रे असे नशिबात?    (5)


ना पुस्तकातल्या गोष्टी, ना परी राणी आकाशात

माझा आपला हुंदका, अडकतो घशात   (6)


मला वाटते खेळावे, मौज करावी हुंदडावे

बाबांनी लाड करावे, आईने कुशीत घ्यावे   (7)


अशी माझी दिवास्वप्नं, स्वप्नंच राहतात

परिस्थितीचे चटके, मनाला पोळतात    (8)  


विटेवरच्या पंढरीराया, धाव घे माझ्यासाठी

कधी येशील कृष्णा, मला सोडवण्यासाठी?   (9)


अशी माझी व्यथा, पाणावले ना डोळे!!

माझ्यासाठी कराल का काही, तुम्ही आगळेवेगळे? (10)


Rate this content
Log in

Similar marathi poem from Tragedy