क्षितीज

जायचे तिथे आज ना उद्या 

क्षितीज ते दिसे नयना 

उभी तेथे का आसवे सदा 

का हरवती चेतना....

रातंदिवसा, एकांत हा,

स्वप्न ते दिसे लोचना-

दव हे पडे, पाकळ्यांवरी 

ते तिथे का थिजेना?

भावबंध हे बांधले जिथे 

का तिथे ते तुटेना?

साद कोणाची, अग्यम्यातुनी 

काहूरले मन, समजेना!

एक तारा, खुणावतो नभी

झेप घेती आशा गगना-

रव हा मनाचा, शांत झाला!

लयास गेल्या भावना!