कौतुकाचा सोहळा

गुज अंतरीचे सांगता

सोबतीला मित्र असावे

फोडले घण दुःखाचे

चित्कार ह्दयात नसावे ।।

झेप घेता गगनावरी

पंख कोणीतरी छाटावे

हरवल्या दाही दिशा

ध्येय तरी मी गाठावे ।।

दूर जाता क्षितिजावरी

पाखरे मज भेटावी

यातनांचा गोतावळा

प्रारब्ध कोण सोडवी ।।

स्वप्नवत साऱ्या गोष्टी

अवचित मज दिसाव्या

मिटलेल्या पापण्यातही

रेषा सुखाच्या असाव्या ।।

जाईल निघून कधीतरी

नको मज तुमची वाहवा

कौतुकाचा देखणा सोहळा

मरणानंतरच मिळावा ।।