घात

निशा आज

चिंब झाली

आसवांनी

मौन झाली

प्रकाशात

या दिव्याच्या

काळ्या लीला

माणसाच्या

करुन हा

पापी डाव

साधूनी तो

दिला घाव

ह्रदयास

छेदे बाण

विश्वासाचे

तुटे पान

बिलगले

ज्यास उरा

प्रीत भान

नसे जरा

पाहे शशी

मानवाचे

रुप खरे

कौरवाचे

नको आता

हे जगणे

विधी मान्य

हे मरणे