|| बहर प्रेमाचा ||

नदीच्या काठावर  

पाण्यात पाय सोडून

तू बसलीस घाटावर

दुरून पाहिले मी तुला  

जलपरी भासली तू क्षणभर मला  

नित्याने तुला बघण्याचा जडला छंद  

मनाच्या कप्प्यात तुला केले बंद 

तू ही लाजुन बघत होती

नजरेला नजर देत होती

अबोल प्रेमाने शब्द अडखळले ओठी 

तुझ्यासाठी ह्नदयात करुन देतो जागा मोठी 

तू आली तर मनाच्या समुद्राला भरती, लाटा

तुझ्या सुखासाठी दिसता आहेत हजार वाटा 

मी सागर तू नदी 

लाटेसारखी ये 

घेतो तुला सामावून कधी 

माझा मी न उरलो

तुझ्या येण्याच्याच कल्पनेने 

पुरता मी डवरलो, बहरलो