अबोली

सांग ना सये सखीला

कधी सोडशील हा अबोला

नावातच तुझ्या दडलेला

जन्मजन्मांतरीचा मूकपणा साथीला ।। १।।

मृदूल तनूल कायेला

सौंदर्य साज लाभला

परिमळ नसे सोबतीला

कशी भुलवणार या दुनियेला ।।२।।

रंगात रूपगर्वितेची मोहोर

तनुलतेत मोहकसा बहर

विराण वाळवंटात ही नश्वर

अजब तुझ्या जिद्दीपणाचा कहर ।।३।।

तुझ्या या मूक स्वभावाला

शाप म्हणू की उःशाप याला

वेदनेचा सल सोसायला

कठीण सामर्थ्य लागते साथीला ।।४।।

लौकीकतेच्या बंदीस्त चौकटीवर

अनुपमेय रुपवती तू मनोहर

मूक सुवासामुळे अस्फुटसा

दाटतो तव ओठी गहीवर ।।५।।

तुझ्या कायेवर नाजूकश्या

काही व्यथा अंधुकशा

पण पंखुडीत धुंदल्याशा

व्यक्त होतात अल्पशा ।।६।।

रंगबिरंगी या तुझ्या पुष्प जगती

जाई मोगरा तव नित्य सोबती

एका माळेत गुंफता ती

परिमळ सौंदर्यास नसे ओहोटी ।।७।।

आता तरी अबोला सोड पाठी

तव बोल अंतरीचे सांग नीटी

अस्फुट ओठांची खोल मिठी

भावभावनांचे तरंग उमटू दे दिठी ।।८।।