વિચારોનાં વમળમાં

નિરાંતની પળોમાં, 

ઘેઘૂર વડલાની છાંયમાં 

સરરરરર.. વાયરો વા'યો

ઝપકી આવી પળભરમાં,

ને પછી... 

વિચારોના વમળમાં 

જઈ પડ્યો હું કમળમાં ! 

કોમળ એની પાંખડીએ 

ઝાલી લીધો મને બથમાં !

ચારેકોર પ્રસરાતી પાંખડીઓ 

મોહક એની સુગંધ 

જેણે કિધો મને વશમાં, 

ભ્રમર ગુંજન કરતો આવી ચઢ્યો

એકાએક આ પટમાં,

સોય જાણે એણે ભોંકી 

કોમળ પુષ્પના અંગમાં,

પ્રેમથી રસ આપી દીધો 

એણે ભ્રમરનાં મુખમાં ! 

આનંદિત હતાં બેય

ન ખેદ કોઈના દિલમાં ! 

સોય આ જાણે 

મને વાગી મસ્તિષ્કમાં,

ખૂબ થયો ખેદ મુજને

અટવાયો હું વમળમાં, 

મુક આ પુષ્પ ને મુક છે ભ્રમર

સદાય ડૂબોડૂબ

નિઃસ્વાર્થ લાગણી ને પ્રેમમાં ! 

રહેવાયું નહીં મુજથી

પૂછી લીધું પુષ્પનાં કાનમાં ! 

કેમ કરી અર્પયા રસ ને સુગંધ 

સોય ભોંકી તો'ય

એણે તારા અંગમાં ?

મલકાઈ કહે પુષ્પ,

"હું તો કરમાઈ જઈશ

આજ-કાલમાં !

આનંદ અતિ એટલે કે, 

સુગંધ મારી પ્રસરાતી રહેશે

ભ્રમર છે જ્યાં સુધી સંગમાં ! 

ભલેને થોડું સહેવું પડ્યું

એના અમથા ડંખમાં !" 

આંખો મારી ઊઘડી ગઈ 

ઝબકીને જ્યાં જોયું

કમળ તો હતું સ્વપ્નમાં !

વમળ ને કમળ

બંનેને ભિડ્યા બાથમાં,

નિરાંતની પળોમાં

ઘેઘૂર વડલાની છાંયમાં,

આભાર માન્યો એમનો

શીખ એક વધૂ મળી 

મને જીવનનાં પાઠમાં !