સવાર

સૂરજ ઊગ્યો ને પડી સવાર,

ખીલી ગઈ કળી પડી ખબર,

કળી ખીલીને ફૂલ બની ગઈ

હરખાયું જોઈને કેવું ફૂલ !

આવી ગયો મસ્તાનો ભ્રમર ગાતો મધુર ગીત !

ભવરાના ગુનગુનથી આખો બાગ ખિલ ખેલાઈ ઊઠ્યો

ને કેવી ફેલાણી સુવાસ પુષ્પની !

મહેકી ગયું જાણે આખું નગર,

પ્રેમીપંખીડા ફરવા લાગ્યા બાગમાં

સાથે આપી રહી'તી સાથ સખી,

મલકાણી જાણે નખરાળી ટગર !

આમ આખી દુનિયા અને

પ્રકૃતિ આખી ખીલી ઊઠી,

હટતી નથી એના પરથી નજર !