સરદારનું ગીત - ૯૦

મારી અંજલિ

હતા પુરુષ લોખંડી, દેશ ઉગારનાર રે;

ને બહાદુર ખંતીલા, નીડર સરદાર રે,

દુ:ખમાં કરતા નો’તા, જરાય ઊંહકાર રે;

મુશ્કેલીમાં ડરે તેવા, નહોતા સરદાર રે,

પકડી હઠ છોડે નૈ’, પાલન કરનાર રે;

ઝૂકાવે અભિમાનીને, વીરલા સરદાર રે,

અડગ દૃઢતા રાખી, આગળ વધનાર રે;

મક્કમ મનના તેઓ, કોમળ સરદાર રે,

તોફાનો દાબતા જાય, સાધતા સહકાર રે;

લોકોની કરતા સેવા, દયાળુ સરદાર રે,

સત્યાગ્રહ કરી તેઓ, લોકો જગાડનાર રે;

જોઈ સંગ્રામ ભાગે નૈ, સૈનિક સરદાર રે,

લડત બારડોલીની, સફળ કરનાર રે;

ત્યાંથી ખેડૂતના તેઓ, બનેલા સરદાર રે,

મળતી હારને જોઈ, ધૂંધવે સરકાર રે;

કણાની જેમ ખૂંચેલા, તેમને સરદાર રે,

આઘાત મનમાં દાબી, ખુશ રૈ ફરનાર રે;

પહાડ જેમ આત્માથી, બનેલા સરદાર રે,

કોઈના કાજ પોતાના, લાભને છોડનાર રે;

કષ્ટો ભોગવતા જાતે, ત્યાગીલા સરદાર રે,

હસી પડે ગમે તેવા, ટીખળ કરનાર રે;

હવાને ફેરવી નાખે, વિનોદી સરદાર રે,

સામે આવેલને તેઓ, જલદી આંજનાર રે;

ને ધગધગતી વાણી, બોલતા સરદાર રે,

શિષ્ય થયેલ ગાંધીના, નિયમો પાળનાર રે;

ગાંધીને લાવતા વચ્ચે, કદી’ ન સરદાર રે,

અખંડ દેશ સોંપીને, જીવન છોડનાર રે;

રહેશે મનમાં સૌના, વહાલા સરદાર રે,

**

એનાં ભલાં હતાં કામ, વાતોય એમની ભલી;

આજેય એમની યાદે, આપે ’સાગર’ અંજલિ.

(પૂર્ણ)