શ્યામા

સ્નેહ સ્પંદનોને કંઇક એવી રીતે પ્રસાર,

કે હૈયું આખું ટેરવા સુધી પ્રેમથી વિસ્તરે,

એક અષાઢ ઉમટી જાય ભીતર ભીતર,

ને વાદળ વ્હાલનું ફાટીને આંખેથી ઊભરે,

મારા ખાલીપાના સરોવરમાં ઝીલું તને શ્યામા,

પાળો પ્રેમની બાંધી હસ્તી મારી તને સંઘરે,

પછી ભરી લઉં કામણ સઘળાં કાજળ માં,

તારી ચાહ હોવા છતાંય તું પછી શેં નિકળે,

તારી યાદોની "પરમ" હૂંફથી આવીને તું જો,

અસ્તિત્વ મારું "પાગલ" થઈને કેવું પીગળે.