શમણું

અણધાર્યું આવીને મહેક્યું,

જય બેઠું પાંપણની પલકે !

 શોધે અંતરની ઊર્મિઓ,

ને ભીની લાગણીઓ છલકે !

ઊડવાને તો વિશાળ નભ છે,

ને તરવાને છે દરિયો આખો !

પણ એ જાણે સીમા એની

સંકોરીને બેઠું એ પાંખો !

ના એ ઊડતું ના એ ડૂબતું,

 ના અધૂરું પણ ના પૂરું !

એતો બસ, હતું એક શમણું.. !