સહેલું નથી

અધરે ધરી બંસીને સૂર મીઠાં રેલ્યાં પણ, કાન્હાની વેદના અજાણી,

ભાલ ધરી બિંદી હું સંબંધે બંધાઈ ત્યાં, બંસરીનો ભાર લીધો જાણી,

ના ! એમ સહેલું નથી વેદનાને શ્વાસમાં ભરી ગાવું,

ના ! એમ સહેલું નથી બંસી થૈ કાન્હાને અધરે સજાવું,

ના ! એમ સહેલું નથી સંબંધોના બંધને બંધાવું,

છોડયાં માં-બાપને છોડ્યા ઘરબાર પછી, સાસરિયે જઈને સમાવું,

ઓગાળી ખુદને ત્યાં એકરસ થાવામાં, જાતથી વિખૂટાં પડી જાવું,

સઘળું સમર્પિત કરીને'ય અંતે તો, પારકી જણી જ હું કહાવું,

ના ! એમ સહેલું નથી નારીનું નારાયણી કહાવું,

ના ! એમ સહેલું નથી સંબંધોના બંધને બંધાવું,

જન્મેથી જેને છૂટયાં માં-બાપ તોયે, જે કૈં મળ્યું એ અપનાવ્યું,

રાધાની પ્રીતને મિત્રોનો સાથ છૂટ્યો, તોયે કાન્હે મુખડું મલકાવ્યું,

જન્મેથી સંબંધો કરતાં કસોટી ભલે, ઈશ તોય છૂટી ના શકાયું,

ના ! એમ સહેલું નથી ઈશ્વરનું માનવ થઈ જાવું

ના ! એમ સહેલું નથી સંબંધોના બંધને બંધાવું,

સમય, સંજોગોને કર્મને આધીન, ફરજો સદા નિભાવી જાણવું,

ન આર્ત ન રૌદ્ર ધ્યાન કદીયે કાન્હા, વહેણે સમયના વહી જાવું,

સમભાવે સુખ-દુઃખ સહીને માનવ રૂપે, જગને પદચિહ્નો દઈ જાવું,

ના ! એમ સહેલું નથી માનવ થૈ ઈશ રૂપે પૂજાવું,

ના ! એમ સહેલું નથી સંબંધોના બંધને બંધાવું.