પ્રેરણા

એ દિન તો દુઃખનો હતો, છીનવી ગયો મુજ મા ને,

કદી કાળ જોવા નહીં મળે, પાછી હવે જનની મને.

મુજ માતના એ સ્નેહભીની પ્રેરણાથી હર્ષિત થાતી,

પણ આજે એ વાત્સલ્યભરી મૂર્તિ મને જડતી નથી.

ઓ માં તારી સુશીખ પ્રેરણા હું કદી ભૂલીશ નહીં,

તવ એ પ્રેરણા ભાવનાથી હ્દયે ઉતારી લીધી.

તમ અલ્પ જ્ઞાની બાળકીને પ્રેરણા આપી કાબિલ કરી,

ક્યાં શોધું માવડી, તારી પ્રેરણા હવે મળતી નથી.

સિંચ્યા જીવન જીવવાના એ પ્રેરણામયી પાઠો,

માં તારા એ ચીંધેલ રસ્તે મળે સુખ શાંતિ.

વાળુ શે ઉપકાર જે, તે દીધા એ પ્રેરણા ના વારિશા,

સૂકા જીવન પંથમા મળી માવડી તારી પ્રેરણાની વીરડી...