નમું હું અનંતા
નમું હું અનંતા
છે આ વિશાળ જગતની શરૂઆત સૂક્ષ્મે,
ને સૂક્ષ્મમાં જગ દીઠું આખું વિશાળ,
ભળ્યા પરસ્પર, તો નિત્ય જ એ અનોખા,
જુએ વિજ્ઞાન વિસ્મયથી આ રંગ થાળ,
કેવો જ શોભત આ વર્ણ તારો નીલો!
આકાશ તત્ત્વ અનંતા દૈવી જ ગુપ્ત,
જાણું જ અંધારે; એ શ્યામલ દુવિધા
દે આશરો સકળ સંઘ તોય તું અલિપ્ત!
જાયા અમે જ; ધરી નાતો પંચતત્ત્વે
પૂછું સ્વયંને કોણ રમતું મસ્ત ધીરે?
છોડી ધરા; ગમતું ઘૂમવું આભ મધ્યે
પામું વિસામો જ, ધરી અંબર છત્ર શિરે,
શું છે તું તત્ત્વ? રમે સામે પણ ન જાણું,
છે દર્શન તવ અગમ્ય! નમું હું અનંતા(૨)