મન

મન એક ખૂણો,

ક્યાંક બેસીને રૂએ !

કોઈ સમજાવે કેમ,

એને સૌ કોઈ જુએ !

ખુદથી જ એવું વાંકું પડ્યું,

ને પોતે જ બાળહઠે ચડ્યું !

વાતો ઘણી સાચવી ભીતર મહીં,

મૌન બની ડૂસકે ચડ્યું !

કારણ ઘણાં આવ્યા સામે,

છતાંય કોઈને ન કહ્યું !

બસ એકલતાને ગળે વળગી,

ધ્રૂસકે ધ્રૂસકે ઘણું રડ્યું !

ન પોતાના સમજી શક્યા,

ને પારકા સામે પડ્યાં !

પ્રેમની લાગણી છલકાઈ,

આજે અદ્ધરથી પડ્યાં !

ઝીલવા કોઈ ના,

પોતાનું મળ્યું !