ખામોશ ગગન

ખામોશી આ ગગનની કંઈક સંભળાવી જાય છે,

પંખીઓના મીઠા સૂરને વહાવી જાય છે.

અનંત ઉંચાઈએ પણ એ અંત નથી પામતું,

બસ સૌ કોઈ ને પોતાનામાં સમાવી જાય છે.

છે વિશાળતા એ અથાગ આભની,

છતાં પણ ક્ષિતિજે પોતાને નમાવી જાય છે.

નથી કોઈ ક્ષોભ કે નથી કોઈ અભિમાન,

દરેક ક્ષણે તમારો સાથ નિભાવી જાય છે.

સૂર્ય અને શશાંક જેના છે બે નેત્રો,

એ ઉષ્ણતા અને ચાંદની રેલાવતું જાય છે.

બંધાય જો વાદળ ઘોર ગગને,

મિષ્ટ મેઘવર્ષા વહાવી જાય છે.

ખામોશી આ ગગનની કંઈક સંભળાવી જાય છે !