માં-ત્યાગની મૂરત

એક નારી.....

માઁ...

એ ત્યાગની મૂરત છે ને ઘણું સહેતી જાય છે...

જન્મદાતા જ્યારે મૌન થઈ ને પણ ઘણું કહેતી જાય..

ઘા વાગે સંતાનોને ને રૂદિયા એના કંપી જાય છે...

એ માઁ છે સાહેબ...ખુલ્લા પગે પણ ગમે ત્યાં દોડી જાય છે...

રડતો હોય હું અને આંખો એની ભીની થાય છે...

અને હસતો મને જોઈને એ મલકાતી જાય છે....

મારા દરેક શમણાઓને એ આંખોથી સમજી જાય છે...

અમી ભરેલી આંખોથી એ વહાલ વરસાવતી જાય છે...

મળશે હજારો મીઠા પકવાન મહેફિલોમાં...

પણ માંના કોળિયામાં એ જીવનની મીઠાશ રહી જાય છે...

માઁ તો માં છે સાહેબ...

દૂર હોય ત્યારે એની અધૂરપ રહી જાય છે.