અંતિમ સત્ય

દરિયાની ખારાશમાં તો,ચિલો ચાતરી, કરી ગયો હું મારો રસ્તો,

રાસ ન આવી એ ખારાશ અશ્રુઓની,એને કેમે કરીને ખાળી નથી શકતો.

ચાલ્યો છું સદા જેને એકદમ નજીક છે માનીને, એ પણ રોકી ન શક્યા મને,

એને આમ, સાવ દૂર થતા જોઈ પણ નથી શકતો.

મળી છે સજા,હદથી વધારે જિંદગીને ચાહવાની મને, 

સજા કોણ અને કેમ આપે છે,વાત એ નથી સમજી શકતો.

અફસોસ તો રહેશે આજીવન,પણ આનંદ એ વાતનો છે, નિપુર્ણ કે

પહોંચ્યો છું ત્યાં, જ્યાં ખુદને પણ હવે દુઃખ નથી પહોંચાડી શકતો.