આ જિંદગી !
આ જિંદગી !
વહેતાં વહેતાં લાગણીને ય ક્યાંક લઈ જાય છે,
નટખટ છે આ જિંદગી !
જ્યાં ગમવા માંડે જરા, ને પૂરી થઈ જાય છે,
ક્યારેક ખુશી તો ક્યારેક ગમ પણ દઈ જાય છે,
છે બરફ આ જિંદગી !
ઠંડક એવી આપતાં આપતાં જ ઓગળી જાય છે,
સુખનું સરનામું કે દુઃખનો દાવાનળ આપી જાય છે,
ખરું પરબીડિયું છે જિંદગી !
વાંચતાં વાંચતાં સમજાય ત્યાં મુદત પૂરી થાય છે,
લાગણીના છેડલાઓ જોડતાં ઝખ્મો પણ થાય છે,
એવો મલમ છે જિંદગી !
ઘાવ આ ભરાતા જાય ત્યાં નિત નવા તાજા થાય છે,
વધતાં જઈએ આગળ પણ વીતેલું વ્હાલું જણાય છે,
સમયનો સાદ આ જિંદગી !
વળવું છે હવે પાછા પણ, એમ ક્યાં હવે વળાય છે !
મારા જ મારા છે કે પછી છે એ કોણ ? ક્યાં કળાય છે,
રહસ્ય છે આ જિંદગી !
તાણાવાણામાં વીતતી છેક સુધી ક્યાં ઓળખાય છે !
વહેતાં વહેતાં લાગણીને ય ક્યાંક લઈ જાય છે,
નટખટ છે આ જિંદગી !
જ્યાં ગમવા માંડે જરા, ને પૂરી થઈ જાય છે.