କେମିତି ସହିଛ ମାଆ ତୁମେ ?

~୧~

ସକାଳେ ସାନ୍ଧ୍ୟା ଆଉ ରାତିରେ ,

ଯେ ଖୋଜେ ମାଆଙ୍କୁ ,

କିପରି ସେ ବଞ୍ଚିବ ମାତୃ ବିୟୋଗେ ?

ଏମିତି ଦେଖିଛି କେତେ ପିଲା ,

ମାଆ ବାପା ନାହାଁନ୍ତି ତାଙ୍କର ।

ହେଲେ ସେମାନେ ସବୁ ବଞ୍ଚନ୍ତି ,

ଆଖି ଲୁହ ମନ କୋହ ସବୁ ଚାପି ।।

~୨~

ହେଲେ ମୁଁ ଜାଣେନି,

ମୋର ଅବସ୍ଥା ହେବ କିପରି ?

ଦେହ ଟିକେ ଖରାପ ହେଲେ ,

ମାଆ ପାଖ ଯେ ନ ଛାଡେ !!

କେମିତି ବଞ୍ଚିବି ମାଆ ତୁମ ବିନା ?

ଭାବିଲେ ଘୁରାଏ ମୁଣ୍ଡ ଏଠି ।।

~୩~

ଏଡ଼େ ବଡ଼ ଦୁନିଆରେ ନାହିଁ ,

ଜଣେ କେହି ଯେ ବୁଝିବ ମୋତେ ?

ସମସ୍ତଙ୍କୁ ତାଙ୍କ ମାଆ ପ୍ରିୟ ଲାଗେ !!

ହେଲେ ମାଆ ବିନା ଲାଗେ ଯେପରି

ଦୁନିଆ ଘୋର ଅନ୍ଧାର ବିରାଟ କୂପ ପରି,

ମାଆ ବିନା ମୁଁ ସମ୍ପୂର୍ଣ୍ଣ ଅଚଳ ।।

~୪~

ସେ ଖାଲି ଜନ୍ମ ଦେଇ ହୋଇନି ଜନ୍ମଦାତ୍ରୀ ,

ସ୍ନେହ ମମତାର ଗଙ୍ଗା ଜଳେ,

କରିଛନ୍ତି ଆମ୍ଭର ପୋଷଣ,

ଲାଳନ ପାଳନ ନୀତି ଶିକ୍ଷା ସଂସ୍କାରେ,

କରିଛନ୍ତି ଆମ୍ଭର ବିକାଶ ,

ତାଙ୍କ ଦୀକ୍ଷାରେ ଆଜି ମୁଁ ଦୀକ୍ଷିତ ।।

~୫~

କେତେ ଥର ତୁମେ ଦେଇଛ ଜୀବନ ଦାନ ,

ଏ ଜୀବନ କାଳେ ନ ଭୁଲିବି କେବେ !!

ମାଆ ତୁମେ ଥିଲ ବୋଲି ବଞ୍ଚିଛି ମୁଁ ଆଜି ।।

ବଞ୍ଚାଇଲ ମୋତେ ନିଷ୍ଠୁର ନିର୍ଦୟ କ୍ରୁର କବଳୁ ।।

~୬~

ଏମିତି ତ ଏ ଦୁନିଆରେ

ଲୋକେ କେତେ କଣ ଦିଅନ୍ତି ଉପମା ।

ମାଆ ଠାରୁ କେ ନାହିଁ ବଡ଼ ।

ମା' ଋଣ ନ ସୁଝିପାରେ କେହି ?

ସ୍ୱୟଂ ଭଗବାନ ମାଆ ମମତା ଆଗେ,

ପଡ଼ନ୍ତି ବନ୍ଧା, ହୁଅନ୍ତି ଅଚଳ ଵିଵଶ ।।

~୭~

ହେଲେ ମା' ସତରେ କଣ ଆଜି ,

କେହି ପୁଜୁଛି କି ତୋତେ ?

ମାଆର ଅକୁହା ବେଦନା ...

କେ କରି ପାରେ ହୃଦବୋଧ ?

ନିଜ ଛୁଆ ପାଇଁ ଲଢ଼ିଯାଏ ଯେ ,

ଈଶ୍ୱରଙ୍କୁ ମଧ୍ୟ ଛାଡେନା ଯିଏ ।।

ସେହି ଛୁଆ ଆଜି ବଡ଼ ହୋଇ ଯେବେ,

ମାଆକୁ କନ୍ଦାଏ ଅପମାନିତ କରେ,

ଲାଂଛନାର ନିଆଁରେ ଜାଳି ମାରେ,

ଶୁଣିଛ କି କେବେ ସେହି ମାଆର

ବୁକୁ ଫଟା ରୋଦନ, କ୍ରନ୍ଦନର ସ୍ୱର ?

~୮~

ପୁଅମାନେ ଆଜି ନ ଚିନ୍ହି ପାରନ୍ତି ମାଆକୁ

ମାଆ ପାଖରେ ଅଛି କଣ ଆଉ ?

କଣ ଅଧିକା ତୁମେ କରିଛ ମାଆ ?

ଆମେ ଆଜି ସବୁ ନିଜ ଗୋଡ଼ରେ ନିଜେ ଛିଡ଼ା ।

ଦରକାର ନାହିଁ ଆଉ ତୁମ ସ୍ନେହ, ମମତା ।।

ଏବେ ଆମେ ଚାଲିଲୁ ଆମ ଦୁନିଆକୁ ,

ରଙ୍ଗୀନ ଦୁନିଆର ରଙ୍ଗୀନ ନାୟିକା ପାଖେ ।।

~୯~

ଆଜି ମାଆ ଜରାଜୀର୍ଣ୍ଣ ଆଉ ବ୍ୟାଧିଗ୍ରସ୍ତ ।

କିଏ କରିବ ତୁମର ସେବା ଆଉ କାମ ?

ପୁଅ କହୁଛି - ମାଆ ଭଲ ଲାଗୁନ ଆଉ ତୁମେ ।

ନା , ନା, ତୁମେ ଆଉ ଭଲ ମାଆ ନୁହଁ ।।

ସବୁ ଭୁଲ ତୁମର ମାଆ ।।

କିଛି ବି ଆମ ପାଇଁ କରିନାହଁ ତୁମେ ।।

ତୁମେ କିମ୍ପାଇଁ ଏ ଘରେ ରହିଛ ?

କି ପ୍ରୟୋଜନ ତୁମ୍ଭର ଆଉ ଆମ ଜୀବନେ ??

ଯେବେ ଛାଡି ଚାଲିଯିବ ଏ ଘର ତୁମେ,

ସେବେ ଆମେ ଫେରି ଆସିବୁ ଏ ଘର ଆମ୍ଭର ।।

~୧୦~

ଏମିତି ଚଣ୍ଡାଳ ହେଇଛନ୍ତି କିଛି କିଛି,

ଅନେକ ପରିବାର ଘରେ ଊଣା ଅଧିକେ ।।

ଟଙ୍କା ଘର ଗାଡି ଆଉ ସ୍ତ୍ରୀ ,

ହୋଇଛି ତାଙ୍କର ସବୁକିଛି ।।

ତାଙ୍କ ପାଇଁ ସବୁ ସମୟ ଅର୍ଥ ଆଜି ହୁଏ ସ୍ୱାହା ।।

ଘରେ ବାପା ମାଆ ବୁଢ଼ା ବୁଢ଼ୀ ହୋଇ ।

ପଡ଼ିଛନ୍ତି ଆଜି ହୋଇ ଶଯ୍ୟାଶାୟୀ ।।

~୧୧~

ହେଲେ ମାଆ ଯେତେ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ଅଛି ମୁଁ ...

ରହିଥିବି ତୁମ ପାଖେ ପାଖେ ।।

କରୁଛି, କରିବି ସବୁ ସେବା ତୁମର !

ହାତ ଗୋଡ଼ ଚାଲୁଥିବା ଯାଏଁ ।।

ମୁଁ ବି ଆଜି ଏ ନିଷ୍ଠୁର ପାଷାଣ୍ଡଙ୍କ ପାଇଁ ,

ହେଲି ନିଃସ୍ବ ଆଉ ରୋଗଗ୍ରସ୍ତ ।।

ହେ ଈଶ୍ୱର, କୃପା କର ପ୍ରଭୁ ଏବେ,

ସମାପ୍ତ କର ଏବେ ଜୀବନ ଘଟିକା ଆମ୍ଭର ।।

ଆଉ ନ ସହି ହୁଏ ଏ ପୀଡ଼ା ।।

ତୁମ ପାଦ ତଳେ ଦିଅ ପ୍ରଭୂ ଟିକେ ଆଶ୍ରା ।।

ଏତିକି ଗୁହାରି ମୋର ଶୁଣ ହେ ପ୍ରଭୁ ।।

ହରିନିଅ ପ୍ରଭୁ ଏଇ ଜୀବନ ଆମର ।।

© ଧରିତ୍ରୀ ମଲ୍ଲିକ୍ , ଭୁବନେଶ୍ୱର