विजय
विजय
उदास रात्रीच्या अंधारात
जळत होती ज्योती
त्या जीर्ण मंदिराच्या गाभाऱ्यात
उरली होती एकटी
तेव्हाच आला कोठूनतरी
अवखळ वारा पायऱ्यांवरती
चाहूल लागता खट्याळाची
पालवी थोडी सळसळली
आवाजानं होऊन भयभीत
ज्योती बावरली जराशी
फडफडवत आपली ज्योत
घाबरून अवखळ वाऱ्याला
साद घातली मनापासून
तिने गाभाऱ्यातल्या देवाला
त्या भयंकर एकांतातही
देव होता मदतीला
मग ती... भीते का कुणाला ?
वारा वाहून गेल्यावर
थांबली पानांची सळसळ
आणि परत एकदा
इवल्याशा ज्योतीनं मात्र
मिळवला काळोखावर विजय