संसार

गरिबीचा संसार

घेऊन पाठीवर

सोडला गाव

उध्वस्त किनार

वणवण फिरतांना

मायेचा ओलावा

पाझर फुटावा

हृदयाला दुष्काळात

दुःखाची किनार

जशी माझी

तशीच त्यांची

समजूत पामराची

संसार पाठीवर

पोरगी उपवर

चिंता मनाला

प्रत्येक क्षणाला

आजवर जगलो

कसा वाढलो

कळणे अवघड

मन ही जड

तसाच उठलो

चालत राहिलो

आसरा शोधण्यासाठी

निर्वासीत होउन